Μολιέρος (Molière)

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» (1673)

Μολιέρος (Molière)

«Ο Ταρτούφος» (1664)

Μολιέρος (Molière)

«Ο αρχοντοχωριάτης» (1670)

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Όνειρο Θερινής Νυκτός»

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

«Ματωμένος Γάμος»

Αντουάν Ντε Σαιντ- Εξυπερύ

«Ο μικρός πρίγκηπας»

Αντόν Τσέχωφ

«Ένας αριθμός»

Ντάριο Φο

«Ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού»

Ευγένιος Ιονέσκο

«Ρινόκερος»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι»

722 Ποιητές - 8.171 Ποιήματα

Επιλογή της εβδομάδας..

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο Ι Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές  Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχο...

Γιώργος Δουατζής, «Η συντροφιά»

Και βέβαια, δεν χτύπησε κανείς την πόρτα. Πανάκριβες οι παρουσίες και οι επισκέψεις έχουν κόστος υψηλό. Μόνον το παρελθόν μού χτύπησε ξανά την πόρτα. Είχε ξεχάσει πως συνήθισα τις απουσίες κι οι μνήμες της απώλειας μόνιμη συντροφιά. Δεν υπάρχει ελευθερία, μου είπε, ας ομορφύνουμε τις φυλακές μας, λησμονώντας πως ήταν φυλακισμένο μέσα στις παλαιότερες των αναμνήσεων.

Και ο καθρέφτης σίγησε, σαν μια πόρτα που την χτυπάει ο άνεμος και δεν βγαίνει ήχος κανείς, αλλά, έτσι κι αλλιώς, εγώ ήμουν απασχολημένος, διερωτώμενος πόσο βάρος μπορεί να έχει ένα και μόνο δάκρυ ή πόσες νύχτες δεν έχουν τέλος
~
από τη συλλογή Το κόκκινο κασκόλ, εκδ. Μανδραγόρας, 2016
πηγή το ιστολόγιο του ποιητή
Ο Γιώργος Δουατζής απαγγέλλει ποιήματά του

Ο Γιώργος Δουατζής γεννήθηκε Δεκέμβριο του 1948 στην Αθήνα. Σπούδασε οικονομία στην Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή της Θεσσαλονίκης και κοινωνιολογία στο 8ο Πανεπιστήμιο στο Παρίσι. Δημοσιογραφεί από το 1974. Εργάστηκε σε εφημερίδες, περιοδικά, ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς, ως ρεπόρτερ, αρθρογράφος, πολιτικός αναλυτής, διευθυντής. Πρώτη του λογοτεχνική εμφάνιση το 1971, στην «Ποιητική Ανθολογία της Νέας Ελληνικής Γενιάς» των εκδόσεων Άγκυρα. Έργα του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, ρωσικά, γαλλικά, γερμανικά, ισπανικά, τσεχικά. ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ: Γραφτά (1976). Τοπική Αυτοδιοίκηση (1986, Εξάντας). Τα Μικρά (1996,  Κάκτος).   Απάνθισμα Τάσου Λειβαδίτη (1997, ανθολόγηση, Κέδρος).  Προς Δέκα Επιστολή (2001, Μίλητος).   Προς Δέκα Επιστολή – Τα Ανεπίδοτα (2002, 2003 Εξάντας).  Σπονδές (2004, Εξάντας. Τα Μικρά β’ (2004, Εξάντας).  Τα κόκκινα παπούτσια (2004, Εξάντας).  Το Κουμπί (2004, Εξάντας). Συνομιλία με τον Νυχτερινό Επισκέπτη (επιμ. Γ. Δουατζή, 2008, Κέδρος).  Μη φεύγετε, κύριε Ευχέτη (2008, μυθιστόρημα, Λιβάνης).  Περί Δημοσιογραφίας, (2010, δοκίμιο, Πεδίο).  Φωτοποιήματα (2010,  Καπόν).  Πατρίδα των καιρών (2010, Καπόν).  Το Κουμπί (έκδοση αναθεωρημένη, 2011, Ιωνικό Κέντρο).  Το σπασμένο παιχνίδι, Κώστας Αξελός (2011, Καπόν). Σχεδίες (2012, Καπόν).  Τα 99 Μικρά (2013, Vakxikon (έντυπο, e-book).   Η άλλη λέξη (2014, διηγήματα, Γαβριηλίδη).  Ωδή στα κόκκινα παπούτσια (2014, Γαβριηλίδης (ελλην.-ισπανικά).  Κράτα την Άνοιξη (2014, Γαβριηλίδης, (ελλην.-γαλλικά) με CD). # Ανάσα από πηλό, (2015, μυθιστόρημα, Πάπυρος).  Το κόκκινο κασκόλ (2016, Μανδραγόρας).   Ο Μουσουργός (2017, νουβέλα, Στίξις).  Τα Κάτοπτρα (2017, Στίξις).  Τάσος Λειβαδίτης. Ο ποιητής, το έργο, η ζωή του (επιμ. Γ. Δουατζή, 2017, Στίξις).  Αντικατοπτρισμοί, Διάλογος Ρουκ-Δουατζή (2017, Στίξις).  Χρόνου Σκιά (2018, Στίξις). Γ. Δουατζής – Απάνθισμα (1976-2018) (επιμέλεια Γ. Ρούσκας, 2019, Στίξις).  Χρονογραφίες – Σημειώσεις ημερολογίου (2021, Κάκτος). Χάρτινοι απόγονοι (Στίξις, 2021) [από την ιστοσελίδα του ποιητή - douatzis.gr]

Αντώνης Σαμαράκης (1919-2003)

«Το άγγελμα της ημέρας»

Μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» κι αν χαμηλά έχεις πέσει. κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει.

Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει. μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» -τ' ακούς;- ό,τι  κι αν γίνει

Ο Μικρός Πρίγκιπας: «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»

𝓜πάμπης 𝓚υριακίδης