Ο Μικρός Πρίγκιπας: «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»

Μολιέρος (Molière)

«Ο Ταρτούφος» (1664)

Μολιέρος (Molière)

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» (1673)

Μολιέρος (Molière)

«Ο αρχοντοχωριάτης» (1670)

Μολιέρος (Molière)

«Ντον Ζουάν» (1665)

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Όνειρο Θερινής Νυκτός»

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Ρωμαίος και Ιουλιέτα»

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

«Ματωμένος Γάμος»

Αντουάν Ντε Σαιντ- Εξυπερύ

«Ο μικρός πρίγκηπας»

Αντόν Τσέχωφ

«Ένας αριθμός»

Ντάριο Φο

«Ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού»

Ευγένιος Ιονέσκο

«Ρινόκερος»

Έντγκαρ Άλαν Πόε

«Ιστορίες αλλόκοτες»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι»

721 Ποιητές - 8.160 Ποιήματα

Επιλογή της εβδομάδας..

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο Ι Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές  Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχο...

Γιώργος Δουατζής, «Σκούρα ομορφιά»

Μικρή αγαπημένη
με αρματωσιά εσένα μπήκα
στις χώρες του σκότους φωτεινός
και ακριβό φυλαχτό σου άφησα
τα λόγια που δεν είπαμε
Αν όλα δεν είναι έρωτας
τότε παντού κενό αγαπημένη
Είσαι το δικό μου
παράθυρο στον κόσμο
και πώς θα μπορούσε
να υπάρχει ο κόσμος
χωρίς εσένα
Βυθίστηκα στο σώμα
το μυαλό και την ανάσα σου
στην άβυσσο βυθίστηκα
που φέρει το όνομά σου
Πλημμύρισέ με, φώναξες
και χάθηκε ο κόσμος
Πώς θα ήταν η ζωή κι ο θάνατος
χωρίς τον παραλογισμό του έρωτα
πώς αγαπημένη;
Δύναμη υπέρβασης ο έρωτας
υμνεί το παράλογο
πυρπολεί τα σωθικά
σαν δικαιωμένη επανάσταση
ή όπως φλέγονται οι ποιητές
τις θεοσκότεινες νύχτες
Και με πήραν οι μελωδίες
κι αγκάλιασαν οι μουσικές τον κόσμο
γιατί δεν έχει άλλη αγιοσύνη
από το ταξίδι αυτό των μουσικών
που οδηγούν τους άντρες
στις αγαπημένες
και ταξίδι το ταξίδι
έφτασε ψηλά η σκάλα
που έχτισαν τα τραγούδια μου
με πήρε στο λαιμό της η ομορφιά
και που να κατέβει τώρα ο πήχης…
~
από την ποιητική συλλογή Κράτα την Άνοιξη, εκδ. Γαβριηλίδης, 2014
πηγή το ιστολόγιο του ποιητή
Ο Γιώργος Δουατζής απαγγέλλει ποιήματά του

Ο Γιώργος Δουατζής γεννήθηκε Δεκέμβριο του 1948 στην Αθήνα. Σπούδασε οικονομία στην Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή της Θεσσαλονίκης και κοινωνιολογία στο 8ο Πανεπιστήμιο στο Παρίσι. Δημοσιογραφεί από το 1974. Εργάστηκε σε εφημερίδες, περιοδικά, ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς, ως ρεπόρτερ, αρθρογράφος, πολιτικός αναλυτής, διευθυντής. Πρώτη του λογοτεχνική εμφάνιση το 1971, στην «Ποιητική Ανθολογία της Νέας Ελληνικής Γενιάς» των εκδόσεων Άγκυρα. Έργα του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, ρωσικά, γαλλικά, γερμανικά, ισπανικά, τσεχικά. ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ: Γραφτά (1976). Τοπική Αυτοδιοίκηση (1986, Εξάντας). Τα Μικρά (1996,  Κάκτος).   Απάνθισμα Τάσου Λειβαδίτη (1997, ανθολόγηση, Κέδρος).  Προς Δέκα Επιστολή (2001, Μίλητος).   Προς Δέκα Επιστολή – Τα Ανεπίδοτα (2002, 2003 Εξάντας).  Σπονδές (2004, Εξάντας. Τα Μικρά β’ (2004, Εξάντας).  Τα κόκκινα παπούτσια (2004, Εξάντας).  Το Κουμπί (2004, Εξάντας). Συνομιλία με τον Νυχτερινό Επισκέπτη (επιμ. Γ. Δουατζή, 2008, Κέδρος).  Μη φεύγετε, κύριε Ευχέτη (2008, μυθιστόρημα, Λιβάνης).  Περί Δημοσιογραφίας, (2010, δοκίμιο, Πεδίο).  Φωτοποιήματα (2010,  Καπόν).  Πατρίδα των καιρών (2010, Καπόν).  Το Κουμπί (έκδοση αναθεωρημένη, 2011, Ιωνικό Κέντρο).  Το σπασμένο παιχνίδι, Κώστας Αξελός (2011, Καπόν). Σχεδίες (2012, Καπόν).  Τα 99 Μικρά (2013, Vakxikon (έντυπο, e-book).   Η άλλη λέξη (2014, διηγήματα, Γαβριηλίδη).  Ωδή στα κόκκινα παπούτσια (2014, Γαβριηλίδης (ελλην.-ισπανικά).  Κράτα την Άνοιξη (2014, Γαβριηλίδης, (ελλην.-γαλλικά) με CD). # Ανάσα από πηλό, (2015, μυθιστόρημα, Πάπυρος).  Το κόκκινο κασκόλ (2016, Μανδραγόρας).   Ο Μουσουργός (2017, νουβέλα, Στίξις).  Τα Κάτοπτρα (2017, Στίξις).  Τάσος Λειβαδίτης. Ο ποιητής, το έργο, η ζωή του (επιμ. Γ. Δουατζή, 2017, Στίξις).  Αντικατοπτρισμοί, Διάλογος Ρουκ-Δουατζή (2017, Στίξις).  Χρόνου Σκιά (2018, Στίξις). Γ. Δουατζής – Απάνθισμα (1976-2018) (επιμέλεια Γ. Ρούσκας, 2019, Στίξις).  Χρονογραφίες – Σημειώσεις ημερολογίου (2021, Κάκτος). Χάρτινοι απόγονοι (Στίξις, 2021) [από την ιστοσελίδα του ποιητή - douatzis.gr]

Αντώνης Σαμαράκης (1919-2003)

«Το άγγελμα της ημέρας»

Μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» κι αν χαμηλά έχεις πέσει. κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει.

Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει. μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» -τ' ακούς;- ό,τι  κι αν γίνει

 
 
𝓜πάμπης 𝓚υριακίδης