Να το κρατάτε εξημερωμένο στην αυλή.
Κάποιες νύχτες να αφήνετε την πόρτα ανοιχτή.
Θα ανεβαίνει στο κρεβάτι,
πηχτές κηλίδες στα σεντόνια
δαγκωματιές στο στήθος στα μπράτσα στον λαιμό.
Θα το ακούτε να αλυχτάει.
Δεν θα το αλυσοδέσετε ποτέ.
Σας γνωρίζει.
Πολύ πιο βαθιά από ό,τι ποτέ θα καταλάβετε.
Το γνωρίζετε.
Είναι ο ομφάλιος λώρος που σας δένει με την μνήμη.
Κοιμόταν κάτω από την κουνουπιέρα.
Έκοβε κομμάτια τις σάρκες της κούκλας
όταν μαλώναν οι γονείς
ξέσκιζε τα μαξιλάρια
όταν αποχωρούσαν οι αγαπημένοι.
Με μία και μόνο κίνηση σας τρώει την καρδιά.
Ποτέ μην παλέψετε μαζί του,
ούτε να κοιμηθείτε με ευγενικούς αγνώστους σε φτηνά ξενοδοχεία
μόνο και μόνο γιατί δεν αντέχετε το λυσσασμένο γάβγισμα.
Χαϊδεύετε το τρυφερά, να το εκθέτετε δημόσια.
Μια βόλτα στο πάρκο με την ανοιχτή ρωγμή,
τον οριζόντιο κρατήρα που κοχλάζει, βοηθάει.
Και κυρίως μην γράφετε ποιήματα.
Το εξαγριώνουν.
Ύστερα κυλιέται σε μαύρα τριαντάφυλλα.
Γενικά να είστε ψύχραιμοι και ευγνώμονες.
Μην ξεχνάτε.
Το πένθος υπάρχει για να καλύπτει το απόλυτο κενό.
~
από τη συλλογή Κλινικά απών, Εκδ. Γαβριηλίδης, 2014
πηγή το ιστολόγιο της ποιήτριας
Κάποιες νύχτες να αφήνετε την πόρτα ανοιχτή.
Θα ανεβαίνει στο κρεβάτι,
πηχτές κηλίδες στα σεντόνια
δαγκωματιές στο στήθος στα μπράτσα στον λαιμό.
Θα το ακούτε να αλυχτάει.
Δεν θα το αλυσοδέσετε ποτέ.
Σας γνωρίζει.
Πολύ πιο βαθιά από ό,τι ποτέ θα καταλάβετε.
Το γνωρίζετε.
Είναι ο ομφάλιος λώρος που σας δένει με την μνήμη.
Κοιμόταν κάτω από την κουνουπιέρα.
Έκοβε κομμάτια τις σάρκες της κούκλας
όταν μαλώναν οι γονείς
ξέσκιζε τα μαξιλάρια
όταν αποχωρούσαν οι αγαπημένοι.
Με μία και μόνο κίνηση σας τρώει την καρδιά.
Ποτέ μην παλέψετε μαζί του,
ούτε να κοιμηθείτε με ευγενικούς αγνώστους σε φτηνά ξενοδοχεία
μόνο και μόνο γιατί δεν αντέχετε το λυσσασμένο γάβγισμα.
Χαϊδεύετε το τρυφερά, να το εκθέτετε δημόσια.
Μια βόλτα στο πάρκο με την ανοιχτή ρωγμή,
τον οριζόντιο κρατήρα που κοχλάζει, βοηθάει.
Και κυρίως μην γράφετε ποιήματα.
Το εξαγριώνουν.
Ύστερα κυλιέται σε μαύρα τριαντάφυλλα.
Γενικά να είστε ψύχραιμοι και ευγνώμονες.
Μην ξεχνάτε.
Το πένθος υπάρχει για να καλύπτει το απόλυτο κενό.
~
από τη συλλογή Κλινικά απών, Εκδ. Γαβριηλίδης, 2014
πηγή το ιστολόγιο της ποιήτριας
Η Χλόη Κουτσουμπέλη γεννήθηκε το 1962 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Νομική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και εργάστηκε για δεκαοκτώ χρόνια στον τραπεζικό τομέα. Το 1984, σε ηλικία 22 ετών, εξέδωσε την πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο Σχέσεις σιωπής (εκδ. Εγνατία, 1985) και ακολούθησαν οι εξής ποιητικές συλλογές: Η νύχτα είναι μια φάλαινα (εκδ. Βιβλιοπωλείου «Λοξίας», 1990), Η αποχώρηση της λαίδης Κάπα (εκδ. Νέα Πορεία, 2004), Η λίμνη, ο κήπος και η απώλεια (εκδ. Νέα Πορεία, 2006), Η αλεπού και ο κόκκινος χορός (εκδ. Γαβριηλίδης, 2009), Στον αρχαίο κόσμο βραδιάζει πια νωρίς (εκδ. Γαβριηλίδης, 2012), Κλινικά απών (εκδ. Γαβριηλίδης, 2014), Οι ομοτράπεζοι της άλλης γης (εκδ. Γαβριηλίδης, 2016), το οποίο τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης, Το σημείωμα της οδού Ντεσπερέ (εκδ. Πόλις, 2018), Η γυμνή μοναξιά του ποιητή Όμικρον (εκδ. Πόλις 2021). Έχουν κυκλοφορήσει επίσης τα μυθιστορήματά της Ψιθυριστά (εκδ. Παρατηρητής, 2002), Ο βοηθός του κυρίου Κλάιν (εκδ. Μελάνι, 2017), καθώς και τα θεατρικά έργα Ορφέας στο μπαρ (εκδ. Πάροδος, 2005) και Το Ιερό Δοχείο (εκδ. Θίνες, 2015).