(1).jpg)
.png)
Στροφές ζεστών λέξεων
Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον
Περιορίζουν τις διαστάσεις.
Πιο πολύ θαυμάζω τον Πραξιτέλη
Παρά τον Ερμή.
Ώσπου η νύχτα να γίνει παρθένα
Ώστε το να είναι να γράφεις.
~
από τη συλλογή Το ξίγκι της μύγας, εκδ. Κέδρος. 2015
πηγή το ιστολόγιο του ποιητή
Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον
Περιορίζουν τις διαστάσεις.
Πιο πολύ θαυμάζω τον Πραξιτέλη
Παρά τον Ερμή.
Ώσπου η νύχτα να γίνει παρθένα
Ώστε το να είναι να γράφεις.
~
από τη συλλογή Το ξίγκι της μύγας, εκδ. Κέδρος. 2015
πηγή το ιστολόγιο του ποιητή
Ο Γιάννης Λειβαδάς είναι ποιητής. Γεννήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου του 1969 στην Καλαμάτα. Αρνήθηκε να εκπληρώσει τη στρατιωτική του θητεία καθώς και τη φοίτηση σε οποιοδήποτε ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα. Εκ παραλλήλου ασχολείται με τη δοκιμιογραφία και την αρθρογραφία ως ανεξάρτητος συνεργάτης λογοτεχνικών περιοδικών, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Είναι μελετητής της αγγλόφωνης μοντέρνας και μεταμοντέρνας λογοτεχνίας, καθώς και του χάικου, και εργάζεται ως μεταφραστής με ειδίκευση στους τρεις προαναφερθέντες τομείς. Έχει ταξιδέψει εκτεταμένα στην Ινδία, την Ευρώπη και τη Βόρεια Αφρική. Από το 2009 έως το 2011 διατηρούσε λογοτεχνική στήλη στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία». Το 1993 επινόησε το «σύμμεικτο σονέτο». Το 2008 εισήγαγε την ιδέα της «οργανικής αντιμετάθεσης». Από το 2011 αποφεύγει κάθε συμμετοχή σε λογοτεχνικά φεστιβάλ και εκδηλώσεις που αφορούν την ποίηση, σε διεθνές επίπεδο, καθώς και την εγγραφή σε λογοτεχνικές εταιρείες ή συνδέσμους. Ζει αποσυνάγωγος στο Παρίσι. Ποιήματα και δοκίμιά του έχουν εκδοθεί και δημοσιευθεί, ανά τον κόσμο, σε δώδεκα γλώσσες. Ενδεικτική ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ: Παράρτημα εύκρατης συγκίνησης Συλλεγμένα ποιήματα 1995-2002 (Ίνδικτος, 2003). Οι κρεμαστοί στίχοι της Βαβυλώνας (Μελάνι, 2007). Άπτερος νίκη. Μπίζνες. Σφιγξ. (Ηριδανός, 2008). Άτη Σκόρπια ποιήματα 2001-2009 (Κέδρος, 2011). Το σύμπλεγμα του Λαοκόοντα Ένα πύραμα της γραφής (Λογείον, 2012). La chope daguerre και Ποιήματα κελύφου (Κέδρος, 2013). Ηχούν οστά 17 ποιήματα της τζαζ με 17 σχέδια του Gerard Bellaart (Ιωλκός, 2014). Το ξίγκι της μύγας (Κέδρος, 2015). Τζακ Κέρουακ: Μια μονογραφία (Απόπειρα, 2016). Χάικου 1991-2008 (Εκάτη, 2018). Το σύμπλεγμα του Λαοκόοντα (Πανοπτικόν, 2019). 'Round about Jazz Η τζαζ από την εποχή του μπίμποπ έως τις μέρες μας (Futura, 2019). κ.α.
