(1).jpg)
.png)
Φωτιά νὰ κάψῃ τὸν παπᾶ,
ποῦ ’βγῆκε κ’ εἶπε μιὰ βολά,
πῶς τὸν πλησίο ν’ἀγαπᾷ
καθένας πρέπει, καὶ καλά.
Γιατ’ ἤκουσε τὴ συμβουλὴ
ἡ δόλι’ ἀγάπη, τὸ Μαριώ,
ποῦ ’βγῆκε κ’ εἶπε μιὰ βολά,
πῶς τὸν πλησίο ν’ἀγαπᾷ
καθένας πρέπει, καὶ καλά.
Γιατ’ ἤκουσε τὴ συμβουλὴ
ἡ δόλι’ ἀγάπη, τὸ Μαριώ,
καὶ πάγει καὶ γλυκομιλεῖ
μὲ τοῦ γειτόνου της τὸν γυιό!
Σὰν ζήλεψα μ’εἶπε κουτόν·
μὰ τώρα ’μένα ἔχ’ ἀρνηθῇ
κ’ἔκαμεν ἔρωτα μ’ αὐτόν,
καὶ θέλει νὰ τὸν παντρευθῇ.
Καὶ εἰς τὸν ὁποῖος ἐρωτᾷ,
«Γιατὶ τὸν γείτον’ ἀγαπᾷς»
γυρνᾷ καὶ λέγει ὀρθὰ κοφτά:
«Γιατ’ ἔτσι τὤθελ’ὁ παπᾶς!»
μὲ τοῦ γειτόνου της τὸν γυιό!
Σὰν ζήλεψα μ’εἶπε κουτόν·
μὰ τώρα ’μένα ἔχ’ ἀρνηθῇ
κ’ἔκαμεν ἔρωτα μ’ αὐτόν,
καὶ θέλει νὰ τὸν παντρευθῇ.
Καὶ εἰς τὸν ὁποῖος ἐρωτᾷ,
«Γιατὶ τὸν γείτον’ ἀγαπᾷς»
γυρνᾷ καὶ λέγει ὀρθὰ κοφτά:
«Γιατ’ ἔτσι τὤθελ’ὁ παπᾶς!»
Ο Γεώργιος Βιζυηνός (πραγματικό ονοματεπώνυμο Γεώργιος Μιχαήλ Σύρμας ή
Μιχαηλίδης, (Βιζύη, 1849 – Αθήνα, 1896), ήταν πεζογράφος, ποιητής και
λόγιος. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της
ελληνικής λογοτεχνίας. [Βιογραφία]
