Μάζευε από κάθε ακρογιαλιά τα πιο λεία
βότσαλα.
Πρόσεχε να μην έχουν πουθενά ακμή
προεξοχή κάποιο ψεγάδι.
Μετά τα έβαζε σε μια προθήκη.
Κάθε φορά που ένιωθε να ξεχειλίζουν μέσα
του τα αναπάντητα έπιανε ένα
- το καλύτερο όπως του φάνταζε -
και άγγιζε με τα δάχτυλα του τη σοφή
στιλπνότητα της φύσης.
Στίλβεται ο άνθρωπος, έλεγε,
λειαίνεται. Αρκεί να αντέξει την υδάτινη ορμή
και τη ρουτίνα της επανάληψης σε κάθε
κύμα που αργά και σταθερά ξέρει πως θα
τον νικήσει.
βότσαλα.
Πρόσεχε να μην έχουν πουθενά ακμή
προεξοχή κάποιο ψεγάδι.
Μετά τα έβαζε σε μια προθήκη.
Κάθε φορά που ένιωθε να ξεχειλίζουν μέσα
του τα αναπάντητα έπιανε ένα
- το καλύτερο όπως του φάνταζε -
και άγγιζε με τα δάχτυλα του τη σοφή
στιλπνότητα της φύσης.
Στίλβεται ο άνθρωπος, έλεγε,
λειαίνεται. Αρκεί να αντέξει την υδάτινη ορμή
και τη ρουτίνα της επανάληψης σε κάθε
κύμα που αργά και σταθερά ξέρει πως θα
τον νικήσει.
Η Διώνη Δημητριάδου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη αλλά ζει στην Αθήνα. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο και δίδαξε για πολλά χρόνια σε δημόσια λύκεια. Έχει εκδώσει οκτώ βιβλία (πεζογραφίας, ποίησης και δοκιμιογραφίας), έχει συμμετοχές σε συλλογικές εκδόσεις, καθώς και πολλές δημοσιεύσεις (πεζά και ποιήματα) σε λογοτεχνικά περιοδικά, έντυπα και ηλεκτρονικά. Επιμελείται εκδόσεις και δημοσιεύει άρθρα κριτικής λογοτεχνίας. Στο περιοδικό Οδός Πανός επιμελείται τη στήλη «Διαβάζοντας τους ποιητές – μικρά κριτικά σημειώματα». Μετέχει στη συντακτική επιτροπή του λογοτεχνικού περιοδικού Καρυοθραύστις. Συντονίζει τη Λέσχη Ανάγνωσης της Δημοτικής Βιβλιοθήκης της Αγίας Παρασκευής και διατηρεί στο διαδίκτυο το λογοτεχνικό ιστολόγιο «Με ανοιχτά βιβλία» meanoihtavivlia.blogspot.com. Είναι μέλος του Κύκλου Ποιητών.