Ο Μικρός Πρίγκιπας: «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»

Μολιέρος (Molière)

«Ο Ταρτούφος» (1664)

Μολιέρος (Molière)

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» (1673)

Μολιέρος (Molière)

«Ο αρχοντοχωριάτης» (1670)

Μολιέρος (Molière)

«Ντον Ζουάν» (1665)

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Όνειρο Θερινής Νυκτός»

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Ρωμαίος και Ιουλιέτα»

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

«Ματωμένος Γάμος»

Αντουάν Ντε Σαιντ- Εξυπερύ

«Ο μικρός πρίγκηπας»

Αντόν Τσέχωφ

«Ένας αριθμός»

Ντάριο Φο

«Ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού»

Ευγένιος Ιονέσκο

«Ρινόκερος»

Έντγκαρ Άλαν Πόε

«Ιστορίες αλλόκοτες»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι»

721 Ποιητές - 8.160 Ποιήματα

Επιλογή της εβδομάδας..

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο Ι Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές  Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχο...

Στρατής Παρέλης, «Ανεκπλήρωτος έρωτας»

Καθώς νυχτώνει ταξιδεύουν λέξεις και, πλέον μετέωρες,
Ανθίστανται στο σκότος και την τόση φθορά
Την καθεστηκυία.
Ζωφόρος σκοτεινή του ουρανού,
Άστρων εγγεγραμμένες πορείες
Και ένα ντουμάνι βαθυκύανο
Που προδίδει την αισιοδοξία του θόλου.
Καταλαβαίνω λίγα από σύννεφα-
Πλέουν μέσα μου, ανοίγουν θύρες,
Κινούνται επί σκοπόν.
Κάπου πέρα βαδίζεις κι εσύ
Ντύνεσαι νέφη οικουμενικά
Και χορεύεις ωραία.
Ακούς ενός τραγουδιού το φως
Και μένεις σε μιαν άλλη γειτονιά
Από κείνες που ο κόσμος συνήθισε.
Έτσι και στα ποιήματα μου μπαίνεις
Στεφανωμένη δόξα του έρωτα-
Μόνο που δεν μπορώ να σε φτάσω..

Ο Στρατής Παρέλης γεννήθηκε, ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Η καταγωγή του είναι από την Λέσβο πατρόθεν και από την Μικρασία μητρόθεν. Εργογραφία: Παράθυρα της μοίρας (2008). Δηλωθέντα (2009). Bιβλίο συμβάντων (2009). Υλικές συμπόνιες (2013). Περί ου ο λόγος (2013). Ποιήματα ΣΤ (2014). Οίκαδε (2014). Γραμμές σκηνοθεσίας (2015). Παρακαταθηκών και δανείων (2015). Τρενογραφίες (2016). Όνειρα θολών τοπίων (2016). Ερημωμένα (2020) κ.α.

Αντώνης Σαμαράκης (1919-2003)

«Το άγγελμα της ημέρας»

Μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» κι αν χαμηλά έχεις πέσει. κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει.

Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει. μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» -τ' ακούς;- ό,τι  κι αν γίνει

 
 
𝓜πάμπης 𝓚υριακίδης