Τέμνουσες ματιές.
Στο μπλε του κοβαλτίου.
Και μια σκισμένη σημαία
να υπογραμμίζει την παραίτηση.
Ο δρόμος δεν έχει αξία
χωρίς τον ταξιδιώτη.
Μα η Ναυσικά άλλαξε όνομα.
Λιώνει τις γόπες της
με γόβες στιλέτα
κι όταν μας χαμογελά,
κρυώνουμε.
Μερικές φορές
πέφτω,
στα νερά του Ιούδα
και προδίδομαι.
Καταδίδω τον εαυτό μου
για παρατεταμένη μελαγχολία.
Aνεμώνες κι άσπρα κρίνα
βάφουν τις λέξεις μου.
Αλλά ασφαλή διάβαση δεν βρίσκω.
Που να πάω,
δεν έχω.
Μαζεύω άχαρα τα φθαρμένα μου
όνειρα
χαϊδεύω το σκελετωμένο σκυλί
του Οδυσσέα
και μελετώ…
Πως ηχούν τα άστρα στο σκοτάδι.
Πως μυρίζουν τα νεφελώματα.
Πως λιώνει το φεγγάρι
και γυαλίζουν οι κρατήρες του.
Αν ήταν κάπου να φτάσω,
δεν μπορώ πια να θυμηθώ.
Ένα πίδακα αίμα
μόνο
αναγνωρίζω.
Ανάδρομη κίνηση
ονομάζεται θαρρώ.
Μπλε του κοβαλτίου
Οι φλέβες μου…
Στο μπλε του κοβαλτίου.
Και μια σκισμένη σημαία
να υπογραμμίζει την παραίτηση.
Ο δρόμος δεν έχει αξία
χωρίς τον ταξιδιώτη.
Μα η Ναυσικά άλλαξε όνομα.
Λιώνει τις γόπες της
με γόβες στιλέτα
κι όταν μας χαμογελά,
κρυώνουμε.
Μερικές φορές
πέφτω,
στα νερά του Ιούδα
και προδίδομαι.
Καταδίδω τον εαυτό μου
για παρατεταμένη μελαγχολία.
Aνεμώνες κι άσπρα κρίνα
βάφουν τις λέξεις μου.
Αλλά ασφαλή διάβαση δεν βρίσκω.
Που να πάω,
δεν έχω.
Μαζεύω άχαρα τα φθαρμένα μου
όνειρα
χαϊδεύω το σκελετωμένο σκυλί
του Οδυσσέα
και μελετώ…
Πως ηχούν τα άστρα στο σκοτάδι.
Πως μυρίζουν τα νεφελώματα.
Πως λιώνει το φεγγάρι
και γυαλίζουν οι κρατήρες του.
Αν ήταν κάπου να φτάσω,
δεν μπορώ πια να θυμηθώ.
Ένα πίδακα αίμα
μόνο
αναγνωρίζω.
Ανάδρομη κίνηση
ονομάζεται θαρρώ.
Μπλε του κοβαλτίου
Οι φλέβες μου…
Η Αικατερίνη Τεμπέλη γεννήθηκε στη Σάμο, αλλά έζησε μερικά απ’ τα πιο ενδιαφέροντα χρόνια της ζωής της στη Θεσσαλονίκη και στο Ηράκλειο, όπου σπούδασε αντίστοιχα Ψυχολογία και Κοινωνική Εργασία. Στην Αθήνα εκπαιδεύτηκε στην οικογενειακή θεραπεία (Μονάδα Οικογενειακής Θεραπείας-ΨΝΑ) και στην Bραχεία Ψυχοθεραπεία. Παρακολούθησε παράλληλα μαθήματα υποκριτικής στο «Θέατρο των Αλλαγών» και μονωδίας στο «Ολυμπιακό Ωδείο» Ηρακλείου. Το 1993 κέρδισε το Α’ Πανελλήνιο βραβείο, σε γραπτό διαγωνισμό της Deutsche Welle, με θέμα το ρατσισμό κι εκπροσώπησε τη χώρα μας στην Κολωνία. Τον επόμενο χρόνο, το 1994, πήρε Διάκριση στον Παγκρήτιο Διαγωνισμό Ποίησης. Εργάστηκε για πάνω από μια δεκαετία στο ραδιόφωνο (Ράδιο Κρήτη, 9.84, Studio 19, ΕΡΑ Ηρακλείου, 102-ΕΡΤ 3 κ.ά.) ως παραγωγός και παρουσιάστρια ραδιοφωνικών εκπομπών, καθώς και σε γνωστά περιοδικά κι εφημερίδες ως δημοσιογράφος. Το «Αλφαβητάρι των Παθών – Αλχημικοι αλγόριθμοι» είναι το τέταρτο βιβλίο της (εκδόσεις «Ελευθερουδάκης», 2020) και η πρώτη της ποιητική συλλογή. Προηγήθηκε «Το ποτάμι στον καθρέφτη» (συλλογή διηγημάτων, «Άνεμος εκδοτική», 2015), καθώς και τα μυθιστορήματα «Η σκόνη των άστρων» (2010) και το«Βενετσιάνικο χρυσάφι» (2007) . Και τα δύο εκδόθηκαν απ’ τις εκδόσεις «Μοντέρνοι Καιροί». Σήμερα ζει στην Αθήνα, ασχολείται με την Ιστορία και το Θέατρο, ενώ συμμετείχε πρόσφατα στην ταινία μικρού μήκους του Γιώργου Τριανταφύλλου «Άγγιξέ με«. Τις νύχτες γράφει στίχους, που μελοποιούν νέοι καλλιτέχνες όπως ο Παναγιώτης Λιανός, ο Χρήστος Δάβρης κ.α.