Ερωτικές επιστολές: Ναπολέων Βοναπάρτης => Ζοζεφίνα

«Από τότε που σε άφησα είμαι συνεχώς θλιμμένος. Η ευτυχία μου βρίσκεται κοντά σου. Συνεχώς σκέφτομαι και ζω ξανά και ξανά στη μνήμη μου τη φροντίδα σου, τα δάκρυά σου, την τρυφεράδα σου. Ζοζεφίνα, η γοητεία της συντροφικότητάς σου δίνει γέννηση σε μια φλεγόμενη και λαμπερή φωτιά στην καρδιά μου.

Πότε, απελευθερωμένος από κάθε έγνοια, θα μπορέσω να περάσω δίπλα σου τον καιρό μου, να μπορώ να σε αγαπώ, να σκέφτομαι την ευτυχία μας και να σου την αποδεικνύω;».

~ ~ ~

«Αγαπημένη μου γυναίκα ! Δεν ξέρω τι επιφυλάσσει η μοίρα για εμένα, αλλά αν με κρατήσει κι άλλο μακριά σου, δεν θα μπορώ να το αντέξω! Το θάρρος μου δεν είναι αρκετό για αυτό. Κάποτε ήμουν περήφανος για το θάρρος μου και μερικές φορές σκεφτόμουν τα δεινά που μπορεί να μου επιφυλάσσει η μοίρα και λογιζόμουν τις χειρότερες φρίκες χωρίς να νιώσω κάποιο συναίσθημα. Αλλά σήμερα, η σκέψη ότι η Ιωσηφίνα μου μπορεί να έχει κάποιο πρόβλημα, ότι μπορεί να είναι άρρωστη ή το πιο σκληρό από όλα, η απαίσια σκέψη ότι μπορεί να με αγαπάει λιγότερο, μαραίνει την ψυχή μου, σταματάει το αίμα μου και με κάνει δυστυχισμένο, λυπημένο χωρίς καν να έχω το κουράγιο για μίσος και απόγνωση». 

 ~ ~ ~

 «Ξαγρυπνώ με τη σκέψη σου. Η εικόνα σου και η μέθη από τη χθεσινή βραδιά κρατούν τις αισθήσεις μου σε εγρήγορση. Γλυκιά, ασύγκριτη Ιωσηφίνα, τι περίεργη επίδραση έχεις στην καρδιά μου. Είσαι θυμωμένη; Σε βλέπω θλιμμένη; Είσαι ανήσυχη; Η ψυχή μου θρηνεί και δεν υπάρχει καμία ανάπαυση για τον εραστή σου. Αλλά πόσο περισσότερο να παραδοθώ σε αυτό το πάθος που με κυριεύει…;

 

Αχ! Σε ικετεύω να μου επιτρέψεις να δω κάποια από τα ελαττώματα σου. Να είσαι λιγότερη όμορφη, λιγότερο κομψή, λιγότερο τρυφερή, λιγότερο καλή, να προσέχεις να μην αγωνιάς πολύ, και να μην κλαις ποτέ. Τα δάκρυα σου μου κλέβουν τη λογική και με αρρωσταίνουν. Πίστεψε με δεν έχω τη δύναμη να έχω έστω και μια σκέψη που δεν είναι δική σου, ή μια ευχή που δεν θα μπορούσα να σου αποκαλύψω».

 

*** O απόλυτος έρωτας που ένιωθε ο Ναπολέοντας για την Ιωσηφίνα έμεινε στην ιστορία και όχι άδικα. Ήταν έντονος, καταστροφικός και απόλυτα αγνός. Ο Ναπολέων εξέφρασε με τρόπο ποιητικό και αφοπλιστικά ειλικρινή, τα πιο βαθιά συναισθήματα που έτρεφε για αυτή τη γυναίκα και σύζυγό του στις ερωτικές επιστολές που της έστελνε όσο ζούσε αναγκαστικά μακριά της, στο μέτωπο της Ιταλίας κατά τα τέλη του 18ου αιώνα. 

 

Από την άλλη πλευρά, η Ιωσηφίνα εκείνον τον καιρό δεν ήταν ερωτευμένη μαζί του, ενώ παράλληλα ερωτοτροπούσε με άλλους άντρες. Το νέο δεν άργησε να φτάσει στα αυτιά του Ναπολέοντα, ο οποίος πληγώθηκε βαθιά. Η αγάπη που έτρεφε για εκείνη, δεν του άφησε περιθώρια να τη μισήσει για ό,τι του είχε κάνει, ωστόσο οι δυο τους χώρισαν. Τα συναισθήματά του αυτά δεν έσβησαν ποτέ, ενώ ο έρωτας της Ιωσηφίνας για εκείνον ήρθε μετά τον χωρισμό τους.