Πηνελόπη Ζαρδούκα, «Οι εικόνες»

Μα μια στιγμή δεν μου αρκεί
Να περιγράψω τον φόβο των ανθρώπων
Που ξεκινάει ένα οποιοδήποτε πρωινό
Και πεταρίζει από οθόνη σε –
Και μετά έρχεται και ριζώνει
Στον δεκατιανό συρφετό της δουλειάς
Τον λένε Χρήστο και του είπανε πως
Για να επιβιώσει θα πρέπει να οδηγήσει
Μόνος μέχρι τον γκρεμό του
Να πέσει και να βλέπει τον εαυτό του να πέφτει
Την λένε Μαρία και δεν την ξαναείδα να μιλάει
Πουλώντας τις τελευταίες φράσεις της στη βάρδια
Πόσο επίμονες μένουν αυτές οι εικόνες στο μυαλό μου
Τα χέρια σου αγκαθωτά να με τρυπάνε
Κι εγώ να κόβω το τελευταίο τριαντάφυλλο του πνιγμού μας
πηγή

Η Πηνελόπη Ζαρδούκα γεννήθηκε στον Πυργετό Λάρισας το 1986. Σπούδασε Φιλοσοφία, Παιδαγωγικά και Ψυχολογία στο ΕΚΠΑ. Στη συνέχεια παρακολούθησε το διετές ποιητικό εργαστήρι του Τάκη Σινόπουλου στον Περισσό Αττικής με δασκάλες την κ. Τασούλα Καραγεωργίου και την κ. Λιάνα Σακελλίου. Εργάστηκε στην ιδιωτική εκπαίδευση ως φιλόλογος στη Λευκωσία και στην Αθήνα όπου και ζει μέχρι σήμερα. Συνεργάζεται με το λογοτεχνικό περιοδικό «Μανδραγόρας» και γράφει ποιητικές κριτικές στην διαδικτυακή του πλατφόρμα. Έλαβε το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου στην ποίηση για τη συλλογή “Αιωρείν” στα Βραβεία Ζαν Μορεάς 2020 (εξ ημισείας με την ποιήτρια Φιλία Κανελλοπούλου). Τίτλοι βιβλίων: Κοινόχρηστα (η πρώτη της διαδικτυακή ποιητική συλλογή). Αιωρείν (Θράκα, 2019).