Γιάννης Δούκας, «Διαιρέτης μηδέν»

Δίχως φόβο και δίχως ελπίδα
Εναλλάσσοντας φίλους, πατρίδα
Παβαρότι, Πικάσο και πίτσα
Ανοιχτοί με καλούν ουρανοί
Θα κρατώ μια ζωή τη βαλίτσα
Που θα μείνει για πάντα αδειανή

Σε μια πόλη με κίτρινα φώτα
Στων αρχαίων ερώτων τα πρώτα
Που κυλούν στο μεγάλο ποτάμι
Και τα παίρνει μεμιάς η βροχή
Σαν ιδρώτας κολλά στην παλάμη
Των νεκρών που ξεχνάμε η ψυχή

Στων ονείρων την άπραγη κόψη
Ακουμπώντας του χρόνου την όψη
Λαβυρίνθους στο διάβα μου χτίζω
Και με τοίχους γεμάτους ρεφρέν
Σαν πηλίκο γυμνό συνοψίζω
Τι θα πει διαιρέτης μηδέν
~
από τη συλλογή Στα μέσα σύνορα, εκδ. Πόλις, 2011
πηγή

O Γιάννης Δούκας γεννήθηκε το 1981 στην Αθήνα. Σπούδασε φιλολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο και Digital Humanities στο King'sCollege του Λονδίνου. Διακρίσεις: Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Ποιητή του Περιοδικού Διαβάζω για το βίβλιο Στα μέσα σύνορα. Βραβείο Γ. Αθάνα της Ακαδημίας Αθηνών για Το σύνδρομο Σταντάλ. Τίτλοι βιβλίων: Ο κόσμος όπως ήρθα και τον βρήκα (Κέδρος, 2001). Στα μέσα σύνορα (Πόλις 2011). Tο σύνδρομο Σταντάλ (Πόλις 2013). Η θήβα μέμφις (Πόλις 2020).