Κώστας Κρυστάλλης, «Αι Οδύναι Μου»

Γιατί με βλέπεις πάντοτε εις σκέψεις βυθισμένον;
Με βλέπεις μελαγχολικόν, ρεμβάν και τεθλιμμένον
και φεύγουσαν με την χαράν, ώ φίλε, καθ' ημέραν
και γενομένην βαθμηδόν την όψιν μου ωχροτέραν
και τάνθη απεξηραμμένα της νεότητος μου
προώρως, πριν ή θάλλωσι, σβεννύμενον το φώς μου,
το σώμα μου κυρτούμενον, απεσκελεθρωμένον,
και το ευρύ μου μέτωπον κατερρυτιδωμένον.
Και τις οδύνη, μ' ερωτάς, με καθιστά, φεύ! Ούτω;
Πολλά εις σε εκοίνωσα, μάθε λοιπόν και τούτο.
Δουλεία και Αμάθεια και Μητρυιά, τρείς είναι
αι δηλητηριάσασαι τον βίον μου οδύναι.
       
Συρράκον, 7 Σεπτεμβρίου 1888

πηγή

 

 Ο Κώστας Κρυστάλλης ή Κρουστάλλης (Συρράκο της Ηπείρου, 1868 - Άρτα, 1894) ήταν ποιητής και πεζογράφος της Νέας Αθηναϊκής σχολής.  [Βιογραφία]