Χάρης Βλαβιανός, «Γαλάζιο»

 1.
Ξαφνικά η παλέτα του γέμισε
με το πιο μυστικό γαλάζιο τ’ ουρανού.
Έσκυψε πάνω στον καμβά του
κι άρχισε να ζωγραφίζει πυκνά σύννεφα.
Στο εργαστήριο αντηχούσαν οι φωνές των αγγέλων
που επαναλάμβαναν δυνατά τ’ όνομά του:
Beato Blue Angelico.

2.
Ο Ραφαήλ είχε μεγάλα φτερά.
Ο δάσκαλός του Περουτζίνο επίσης.
Μ’ αυτά άπλωσε το δικό του γαλάζιο στην οροφή της Καπέλα
       Σιστίνα.
Στο μέρος του Παραδείσου που του αναλογούσε, ο ήλιος δεν δύει
       ποτέ.

3.
Η Βενετία αναπαύεται τώρα
στο αστραφτερό γαλάζιο του Τισιανού·
η Ρώμη στο μελαγχολικό του Πουσέν
που λαμπυρίζει ανάμεσα στις ορτανσίες της Πιάτσα Γκλόρια.
(Εκεί μικρός μύρισα για πρώτη φορά την Άνοιξη.)

4.
Το γαλάζιο του Τιντορέτο με πληγώνει·
του Τιέπολο (θυμάσαι τα φατνώματα στη Villa Serbeloni;)
με κάνει να χαμογελώ ανέμελα·
του Γκρέκο με δοκιμάζει
− μπορώ άραγε να συνεχίσω να πιστεύω σ’ αυτό το εκτυφλωτικό
       σκοτάδι;

5.
Στο εργαστήριο του Βελάσκεθ
το γαλάζιο συστήνεται ως Ινφάντα Μαργκαρίτα.

6.
Πάρε αυτή την ωραία γαλάζια κορδέλα
και δέσε την γύρω από τα χρυσαφένια σου μαλλιά.
Σου την προσφέρει ο φιλήδονος Γκόγια.

7.
Εκρήξεις γαλάζιου μέσα στις αλληγορίες της Μεσογείου.
Ο Βαν Γκογκ μία απ’ αυτές.
(Η πιο έναστρη.)

8.
Τα δάκρυα του Μονέ
ήταν γκριζογάλανα.
Ο Καντίνσνκι για να τον τιμήσει
έδωσε στον καβαλάρη του το άρωμα της λεβάντας.

9.
Μια μέρα το πινέλο θα μιλήσει.
Τότε θ’ αποκαλύψει αυτό που τα χρώματα ήδη γνωρίζουν:
πως ο Ματίς ήταν πράγματι γαλαζοαίματος.
(Όπως και ο Σαγκάλ εξάλλου.)

10.
Είμαι η γαλάζια σου σκιά.
Το καθαρό περίγραμμα τού σώματός σου.
Για τα γερασμένα μάτια
μια διαρκής παρεκτροπή.
~
Από τη συλλογή «Διακοπές στην πραγματικότητα», εκδ. Πατάκη, 2009
πηγή

 

Ο Χάρης Βλαβιανός γεννήθηκε στη Ρώμη το 1957. Σπούδασε Οικονομικά και Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ και Πολιτική Θεωρία και Ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Έχει εκδώσει δεκατρείς ποιητικές συλλογές, με πιο πρόσφατη την Αυτοπροσωπογραφία του Λευκού (2018) – Κρατικό Βραβείο Ποίησης, Βραβείο Ποίησης της Ακαδημίας Αθηνών, Βραβείο Ποίησης του Περιοδικού «Αναγνώστης» – και τέσσερις συλλογές δοκιμίων. Τον Νοέμβριο του 2011 κυκλοφόρησε το βιβλίο του, Η ιστορία της δυτικής φιλοσοφίας σε 100 χαϊκού: από τους Προσωκρατικούς έως τον Ντερριντά. Το 2015 εξέδωσε το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο Το αίμα νερό (αυτοβιογραφικό «μυθιστόρημα»). Ακολούθησε το 2016 Το κρυφό ημερολόγιο του Χίτλερ και το 2020 το Τώρα θα μιλήσω εγώ (αφήγημα για τον θάνατο της αδελφής του Μαρίνας από ηρωίνη). Έχει μεταφράσει έργα κορυφαίων Αμερικανών και Ευρωπαίων ποιητών, όπως των Walt Whitman, Ezra Pound, William Blake, John Ashberry, Zbigniew Herbert, Fernando Pessoa, e.e.cummings, Michael Longley, Wallace Stevens και Anne Carson. To 2013 κυκλοφόρησε η μετάφρασή του των Τεσσάρων Κουαρτέτων του Τ.S.Eliot και πρόσφατα η μετάφραση της Άγονης γης, σύνθεσης εμβληματικής στην ιστορία της λογοτεχνίας. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες και έργα του έχουν εκδοθεί στην Αγγλία, στη Γαλλία, στη Γερμανία, στη Σουηδία, στην Ολλανδία, στην Ιρλανδία και στην Ισπανία. Διευθύνει το περιοδικό Ποιητική (εξαμηνιαίο περιοδικό για την τέχνη της ποίησης, που εκδίδουν οι Εκδόσεις Πατάκη). Διδάσκει ιστορία και πολιτική θεωρία στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος, δημιουργική γραφή στο ΕΑΠ και είναι υπεύθυνος εκδόσεων στις Εκδόσεις Πατάκη.