Τσέσλαβ Μίλος (Czesław Miłosz), «Ένα Τραγούδι για το Τέλος του Κόσμου»

Τη μέρα που τελειώνει ο κόσμος
Μια μέλισσα κυκλώνει ένα τριφύλλι,
Ένας ψαράς μπαλώνει ένα ιριδίζον δίχτυ.
Χαρούμενα δελφίνια πηδάνε στο νερό,
Νεαρά σπουργίτια παίζουνε κοντά στο λούκι
Και το δέρμα του φιδιού είναι χρυσό όπως πάντα.

Τη μέρα που τελειώνει ο κόσμος
Γυναίκες περπατάνε στα λιβάδια κάτω απ’ τις ομπρέλες τους,
Ένας μέθυσος αποκοιμιέται στο γρασίδι,
Μανάβηδες φωνάζουνε στο δρόμο
Κι ένα κίτρινο ιστιοφόρο πλησιάζει ένα νησί,
Η φωνή ενός βιολιού αντηχεί μες στον αέρα
Κι οδεύει σ’ έναν έναστρο ουρανό.

Κι εκείνοι που περίμεναν βροντές και αστραπές
Απογοητεύτηκαν.
Κι εκείνοι που περίμεναν σαλπίσματα αρχαγγέλων και οιωνούς
Δεν το πιστεύουν πως συμβαίνει τώρα.
Όσο το φεγγάρι και ο ήλιος θα ‘ναι εκεί ψηλά,
Όσο η μέλισσα θα επισκέπτεται ένα λουλούδι,
Όσο θα γεννιούνται βρέφη ροδαλά
Κανείς δεν θα πιστέψει ότι συμβαίνει.

Μονάχα ένας γέρος ασπρομάλλης, που προοριζόταν για προφήτης
Κι εντούτοις δεν είναι προφήτης, γιατί είναι πολυάσχολος,
Επαναλαμβάνει ενώ δένει τις ντομάτες του:
Δεν θα υπάρξει άλλο τέλος του κόσμου,
Δεν θα υπάρξει άλλο τέλος του κόσμου.
~
Μετάφραση: Χάρης Γαρουνιάτης
πηγή

 

 O Πολωνός ποιητής Τσέσλαφ Μίλος [Czesław Miłosz] γεννήθηκε στις 30 Ιουνίου 1911 στην πόλη Wilno της Λιθουανίας, σε μια αστική οικογένεια πολωνικής καταγωγής. Σημαντικό ρόλο στο έργο του διαδραμάτισε ο γενέθλιος τόπος αλλά και οι περιπέτειες της ξενικής επικυριαρχίας σε αυτόν, ιδιαίτερα η ναζιστική κατοχή και στη συνέχεια η σοβιετική εξάρτηση. Μετά από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, εργάστηκε στο διπλωματικό σώμα, ως μορφωτικός ακόλουθος της κομμουνιστικής Λαϊκής Δημοκρατίας της Πολωνίας. Όμως ο Miłosz ενώ υπηρετούσε στο Παρίσι, το 1951, έσπασε τους ήδη χαλαρούς δεσμούς του με το καθεστώς της χώρας του. Ζήτησε και του έδωσαν πολιτικό άσυλο στη Γαλλία. Το 1953 τιμήθηκε με το Ευρωπαϊκό Λογοτεχνικό Βραβείο [Prix Littéraire Européen].Το 1960 μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες, και το 1970 πήρε την αμερικανική υπηκοότητα, κι άρχισε να διδάσκει Πολωνική Λογοτεχνία στο Τμήμα Σλαβικών Γλωσσών και Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνιας. Το 1978 έλαβε το Διεθνές Λογοτεχνικό Βραβείο Neustadt και το 1980 του απονεμήθηκε το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας (δηλ. ένα χρόνο μετά η βράβευση του δικού μας Οδυσσέα Ελύτη). Στη συνέχεια, οι τιμές διαδέχονταν η μια την άλλη. Δεδομένου ότι τα έργα του ήσαν απαγορευμένα στην Πολωνία, το Νόμπελ του άνοιξε τις πόρτες και τότε οι περισσότεροι Πολωνοί έμαθαν για την ύπαρξη και το έργο του. Όταν κατέρρευσε το σοσιαλιστικό καθεστώς, ο Miłosz επέστρεψε στην Πολωνία. Το βιβλίο του Αιχμάλωτη σκέψη (The Captive Mind, 1953), που το προλόγισε ο φιλόσοφος Karl Jaspers, θεωρείται μια από τις σπάνιες σοβαρές μελέτες πάνω στην «προδοσία των διανοουμένων» που συμβιβάζονται με τα ολοκληρωτικά καθεστώτα εγκαταλείποντας την κριτική σκέψη. Παρατηρούσε επιπλέον ότι εκείνοι που έγιναν «αποστάτες» δεν ήσαν απαραιτήτως αυτοί με τα ισχυρότερα μυαλά, αλλά μάλλον εκείνοι με τα πιό αδύνατα στομάχια. Στα μέσα της δεκαετίας του 1990 εγκαταστάθηκε οριστικά στην Κρακοβία, όπου και πέθανε σε ηλικία 93 χρονών, στις 14 Αυγούστου 2004.