Καλά τα καταφέραμε μέχρι εδώ
το ζήτημα είναι
τ ώ ρ α τι κάνουμε.*
Πώς θα αντέξουμε αυτό το βίαιο καλοκαίρι,
με τις χαλαρές εξόδους για μπύρα στην πλατεία,
λίγο πριν μας την πέσουν τα ΜΑΤ,
με τις ουρές στις τράπεζες
για να “σηκώσουμε” το πενιχρό μας επίδομα,
μέσα σε λεωφορεία χωρίς ερκοντίσιον,
με μασχάλες που δεν φορούν αποσμητικό
να προσβάλλουν τη μύτη
και την αξιοπρέπεια μας.
Με τις μάσκες
που πανάκριβα πωλούνται
στη μαύρη αγορά.
Καλά τα καταφέραμε μέχρι εδώ
το ζήτημα είναι
τ ώ ρ α τι κάνουμε.
Πώς τις μάχες μας
θα οργανώσουμε
ακολουθώντας τα μέτρα ασφαλείας
απέναντι σε τηλεοπτικές κάμερες
σε κατευθυνόμενα δελτία ειδήσεων
και σε υποσχέσεις
για οικονομική ανάπτυξη
που, όπως πάντα, φέρνουν
την εξαθλίωση στους ανθρώπους της δουλειάς.
Ναι, έχουμε ακόμα δρόμο να διανύσουμε
και ποίηση καλύτερη
να γράψουμε.
για να “σηκώσουμε” το πενιχρό μας επίδομα,
μέσα σε λεωφορεία χωρίς ερκοντίσιον,
με μασχάλες που δεν φορούν αποσμητικό
να προσβάλλουν τη μύτη
και την αξιοπρέπεια μας.
Με τις μάσκες
που πανάκριβα πωλούνται
στη μαύρη αγορά.
Καλά τα καταφέραμε μέχρι εδώ
το ζήτημα είναι
τ ώ ρ α τι κάνουμε.
Πώς τις μάχες μας
θα οργανώσουμε
ακολουθώντας τα μέτρα ασφαλείας
απέναντι σε τηλεοπτικές κάμερες
σε κατευθυνόμενα δελτία ειδήσεων
και σε υποσχέσεις
για οικονομική ανάπτυξη
που, όπως πάντα, φέρνουν
την εξαθλίωση στους ανθρώπους της δουλειάς.
Ναι, έχουμε ακόμα δρόμο να διανύσουμε
και ποίηση καλύτερη
να γράψουμε.
Ο Ειρηναίος Μαράκης γεννήθηκε στα Χανιά το 1986, απόφοιτος της τεχνικής εκπαίδευσης. Συμμετέχει με ποιήματα του στα συλλογικά έργα (e-books) ενώ ποιήματα του έχουν δημοσιευτεί σε διάφορες λογοτεχνικές σελίδες. Αρθρογραφεί στην εφημερίδα Αγώνας της Κρήτης καθώς και στο διαδικτυακό πολιτικό και πολιτιστικό περιοδικό Ατέχνως. Τίτλοι βιβλιων: Όλα είναι όπλα (Ατέχνως, 2021)