Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, «Στον τόπο αυτό ύπνος και ξημερώματα»

Ποια είναι η ώρα κοντά στα ξημερώματα
που με τ' όνειρο φτάνω στον γκρεμό
και πέφτω, πέφτω
χωρίς το σώμα μου;
Όλοι οι θάνατοι εδώ σκηνοθετούνται
απ' τους ανθρώπους

ακούγεται η ανάσα των φύλλων

νέα πουλιά αντικαθιστούν τα χτεσινά

με μια ψυχή

μ' ένα πέταγμα

θα τραγουδήσουν.

Πού βρίσκομαι τη στιγμή εκείνη

τη μόνη που βαραίνει

τη μόνη που δείχνει τη μεγάλη περιπέτεια

πού βρίσκομαι σαν μου αφαιρούν

μου αφαιρούν

μιαν άνοιξη την κάθε νύχτα

και δεν αγγίζω την κοιλιά

που γεννάει

την πεταλούδα που ξεραίνεται;

Ηλικίες!

Είναι όλες φτωχές οι ηλικίες

κι αυτά τα δεκαοκτώ

τόσο λίγο φωτίζονται από το άλλο θαύμα

τόσο λίγο γεύονται το σκοτάδι

κι ούτε που ζυγίζουν

του ζώου την αξία

του ζώου τη φύση την αιώνια.

Κάτι σαν τύφλωση η αθωότητα

κι οι άγιοι ξεμωραμένοι

υψώνουν χαρταετό

πέρα απ' την ατμόσφαιρα.

Την ώρα εκείνη

που με το λύκο τη συνταιριάζουν οι ποιητές

την ώρα εκείνη

το σώμα μόνο τη γνωρίζει

σφαδάει, γρυλίζει

σκουραίνει ο ουρανός του ύπνου

χίλιες φορές πεθαίνω

εγώ, εσύ

όσο να ξημερώσει.

~

Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, Ποιήματα 1963-2011, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2020
πηγή

 

Η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ (Αθήνα, 1939 - Αθήνα, 2020) ήταν Ελληνίδα ποιήτρια. Σπούδασε στην Αθήνα, στη Νότια Γαλλία και στην Ελβετία (Πανεπιστήμιο της Γενεύης). Ήταν διπλωματούχος της Σχολής Μεταφραστών και Διερμηνέων (αγγλικά, γαλλικά, ρωσικά). Ήταν πνευματική κόρη του Νίκου Καζαντζάκη, που διατηρούσε φιλικές σχέσεις με τον πατέρα της. Μόλις στα 17 της χρόνια δημοσίευσε στο περιοδικό Καινούργια Εποχή το ποίημα της «Μοναξιά» μετά από παρότρυνση του Νίκου Καζαντζάκη, ο οποίος έστειλε γράμμα στον Γιάννη Γουδέλη, τον διευθυντή της Καινούργιας εποχής γράφοντας: «Παρακαλώ, δημοσιεύστε αυτό το ποίημα, το έχει γράψει μία κοπέλα που δεν έχει βγάλει ακόμα το γυμνάσιο. Είναι το ωραιότερο ποίημα που διάβασα ποτέ!». Από τότε άνοιξε ο δρόμος για την ενασχόληση της με την ποίηση και τη μετάφραση. Άρθρα για την ποίηση και την μετάφραση της ποίησης έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά και εφημερίδες. Το έργο της έχει μεταφραστεί σε περισσότερες των δέκα γλωσσών και ποιήματα της εμπεριέχονται σε λογοτεχνικές ανθολογίες. Αρχή και τέλος για εκείνη η ποίηση του Καβάφη. Είχε μεταφράσει, μεταξύ άλλων, Πούσκιν, Μαγιακόβσκι, Σαίξπηρ, Μπέκετ,  Μπρόντσκι, Λέρμοντοφ, Ντέρεκ Ούολκοτ, Σύλβια Πλαθ, Ντίλαν Τόμας. κ.ά. Η ποίησή της διακρίνεται από μια έντονη καταφυγή σε φανταστικές χώρες. Το 2014 συμμετείχε στην ταινία Μητριαρχία. Το 1962 τιμήθηκε με το Α΄ Βραβείο Ποίησης της πόλης της Γενεύης (Prix Hensch). Το 1985 τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης. Το 2000 τιμήθηκε με το βραβείο Κώστα και Ελένης Ουράνη (Ακαδημία Αθηνών). Το 2014 βραβεύτηκε με το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων για το σύνολο του έργου της.