Μαρίνα Τσβετάγιεβα (Tsvetaeva Ivanovna Marina), «Το φεγγάρι ψηλά πάνω απ’ την πόλη ξαπλώνει»

 Το φεγγάρι ψηλά πάνω απ’ την πόλη ξαπλώνει,
Τα γέρικα κτίρια ονειροπολούν . . .
Η φωνή σας ψυχρή μακρινή αντηχεί:
- - «Νυστάζω. Αντίο».
Φίλοι ήμασταν ή μήπως εχθροί;

Σύντομη ήταν η χειραψία,

Πνιχτά ηχούσαν στο λιθόστρωτο τα βήματα

Στου μακριού φορέματος το θρόισμα.

Κάτι έλαμψε, - η γνωστή θλίψη,

- - Της παλιάς μελαγχολίας οι μαρμαρυγές . . .

Νυστάζετε; Κοιμηθείτε λοιπόν, κι ας είναι

Τα όνειρα σας όμορφα·

Τον γλυκό σας νυσταγμό

Ας μην ενοχλήσει η ανάλυση της άρρωστης.

Μπορεί στη ζωή να επιλέξατε της ηρεμίας

Το δρόμο από εκείνο του βασάνου.

Μπορεί το κύμα να μην σας πιάσει,

Να μη σας τσακίσουν οι γήινοι πειρασμοί, - - -

Είναι θολός σε τούτη την ομίχλη

Ο στόχος, κι οι δρόμοι τόσο διαφορετικοί!

Ο ύπνος γενναία τα βάσανα διώχνει

Επιδιώξεις δεν έχουν οι κοιμισμένοι,

Ούτε κι ελπίδες φωτεινές,

Την αναγέννηση δεν βλέπουν,

Δε χάνονται για τα όνειρα του νου, - -

Της θύελλας – ήρωες αντάξιοι!

Στη μάχη θα ριχτώ και θα κλαίω, εσείς όμως

Κοιμηθείτε ήσυχος!

~

Μετάφραση από τα ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης

πηγή - το ποίημα στα ρωσικά