Ρομπέρ Ντεσνός (Robert Desnos), «Σ’ έχω τόσο ονειρευτεί..»

Σ’ έχω τόσο ονειρευετεί που πιά δεν είσαι αληθινή.
Προφταίνω άραγε ν’ αγγίξω αυτό το σώμα που παλλε-
ται, να φιλήσω πάνω σ’ αυτό το στόμα μια αγα-
πημένη φωνή που γεννιέται;
Σ’ ‘εχω τόσο ονειρευτεί που τα μπράτσα μου συνηθισμέ-

να σφίγγοντας τη σκιά σου, ν’ αγγίζουν το στή-

θος μου, ίσως δεν θα μπορούσαν να τυλίξουν το

κορμί σου.

Και είναι πολύ πιθανό, αν γίνει αληθινό το όραμα που με

κατέχει χρόνια τώρα, να μεταμορφωθώ κι εγώ-

σε μια σκιά.

Ω! πλάστιγγες των αισθημάτων!

Σ’ έχω τόσο ονειρευτεί που σίγουρα δεν μπορώ πια να

ξυπνήσω. Αποκοιμιέμαι όρθιος, το κορμί μου έ-

χει εκτεθεί σ’ όλες τις μορφές της ζωής και του

έρωτα, και συ, η μόνη που μετρά σήμερα για μέ-

να, είσαι τόσο μακριά που είναι πιο εύκολο ν’

αγγίξω οποιαδήποτε άλλα χείλη ή μέτωπο παρά

το δικό σου σώμα.

Σ’ έχω τόσο ονειρευετεί, έχω τόσο μιλήσει, περπατήσει

και πλαγιάσει με το φάντασμά σου, ώστε το μό-

νο που μου απομένει είναι να είμαι ένα φάντα-

σμα μες στα φαντάσματα, πιο σκιά κι από τον ί-

σκιο που περπατά- και θα συνεχίζει να βαδίζει

χαρούμενα- πάνω στο ηλιακό ρολόι της ζωής

σου.

 ~

Μετάφραση: Βερονίκη Δαλακούρα

πηγή