Εκείνοι που υπερμάχονται για τη ζωή τους
ξυπνούν με την ημεράδα των άστρων
πλένονται με σκέτο νερό
παρηγορούν το σφιγμένο τους δέρμα με ανανήψεις χαδιών
και τις καμπύλες των μαλλιών με χτένες κειμήλια
ξυπνούν με την ημεράδα των άστρων
πλένονται με σκέτο νερό
παρηγορούν το σφιγμένο τους δέρμα με ανανήψεις χαδιών
και τις καμπύλες των μαλλιών με χτένες κειμήλια
εμπιστεύονται στον αέρα.
Σπέρνουν τα ρούχα τους
και με φύλλα από δυόσμο στα δόντια
χαιρετούν το πρωί μας.
Τριγυρνούν με ένα πλατύ ψωμί στους δρόμους,
μυρίζουν πάνω τους οι ζυμώσεις
κι όταν το αλεύρι λείψει
σκορπίζονται στο στόμα των πουλιών και κελαηδούν
ενόσω μικραίνουν σε ψίχουλο.
Εκείνοι που υπερμάχονται για τη ζωή μας
το 'δέντρο' περιγράφουνε ως' απόπειρα ουρανού'
το 'σώμα' 'ιδέα που επαινείται'
και τη 'γυναίκα' ' τέχνη των λυγμών' και 'βήμα θόλου'.
Σείουν στοχαστικά με τη γλώσσα τον άνω άνθρωπο,
μακρές ματιές διακινούν την επάλληλη αλήθεια του όντος,
επεκτείνουν την δράση της όρασης,
το εύρος της αθέατης ύλης,
μιλούν για το πρωτογέννημα.
Η Μαρία Τζίκα γεννήθηκε το Σεπτέμβριο του 1980 στην Θεσσαλονίκη. Κατάγεται από τη Χαλκιδική και μεγάλωσε στον Πολύγυρο. Είναι πτυχιούχος του τμήματος Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Πάτρας και μεταπτυχιακή φοιτήτρια στη Δημιουργική Γραφή του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας. Τίτλοι βιβλίων: Ελαττωματικό χώμα (Το Κεντρί, 2015). Μισός θεός (Βακχικόν, 2019)
