Μαρίνα Τσβετάγιεβα (Tsvetaeva Ivanovna Marina), «Μάγισσα»

 Είμαι η Εύα κι είναι μεγάλα τα πάθη μου:
Ένα ρίγος μανιασμένο ολάκερη η ζωή μου!
Φλόγες πετάνε τα μάτια μου,
Σίκαλη ώριμη τα μαλλιά μου,
Κι απλώνονται προς αυτά από τα σιτοχώραφα οι κενταύριες

Μυστηριώδης κι όμορφος ο αιώνας μου.

Μήπως είδες στο σκοτάδι του μεσονυχτιού τα ξωτικά

Μέσα από τον βιολετί καπνό της φωτιάς;

Από σένα δε θα πάρω νομίσματα κουδουνιστά, -

Των διάφανων ξωτικών η αδελφή είμαι…

Κι αν ρίξεις τη μάγισσα στη φυλακή,

ο θάνατος θα την βρει γρήγορα στο κελί.

Είσαι ιππότης, γενναίος, η φωνή σου είναι σαν ρυάκι

Που από τους βράχους προς τα κάτω κυλά.

Τα μαύρα μου μάτια, τα λόγια μου τα τολμηρά

Άφησε και στην αγαπημένη σου μνηστή πίσω γύρνα!

Είμαι η Εύα, σαν άνεμος, σαν άνεμος - - κανενός . . .

Είμαι το όνειρο σου. Ω ιππότη, ξύπνα!

Οι Αββάδες, μετά την περιπολία του μεσονυχτιού,

Είπαν: «Κλείσε την πόρτα σου

Στην τρελή μάγισσα, τα λόγια της οποίας είναι ντροπή.

Είναι πονηρή η μάγισσα, σα θεριό!»

Μπορεί να είναι και αλήθεια, μα είναι το βλέμμα μου σκοτεινό,

Είμαι μυστήριο, και στα μυστήρια να πιστεύεις!

Ποια είναι η αμαρτία μου; Πού στο ναό με δάκρυα δεν μαθητεύω,

Γελώντας στον ύπνο και στον ξύπνιο μου;

Πίστεψε με: με το γέλιο τον πόνο θεραπεύω,

Αλλά γελώντας δεν χαίρομαι εγώ!

Έχε γεια, ιππότη μου, στον ουρανό θα τρέξω

Απόψε με το φεγγαρένιο άτι μου!

~

Μετάφραση από τα ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης

πηγή - το ποίημα στα ρωσικά