Άγγελος Σικελιανός, «Το Πρωτοβρόχι»

Σκυμμένοι από το παραθύρι…

Kαι του προσώπου μας οι γύροι

η ίδια μας ήτανε ψυχή.

H συννεφιά, χλωμή σα θειάφι,

θάμπωνε αμπέλι και χωράφι·

ο αγέρας μέσ' από τα δέντρα

με κρύφια βούιζε ταραχή·

η χελιδόνα, με τα στήθη,

γοργή, στη χλόη μπρος-πίσω εχύθη·

κι άξαφνα βρόντησε, και λύθη

κρουνός, χορεύοντα η βροχή!

H σκόνη πήρ' ανάερο δρόμο…

K' εμείς, στων ρουθουνιών τον τρόμο,

στη χωματίλα τη βαριά

τα χείλα ανοίξαμε, σα βρύση

τα σπλάχνα νά μπει να ποτίσει

(όλη είχεν η βροχή ραντίσει

τη διψασμένη μας θωριά,

σαν την ελιά και σαν το φλόμο).

κι ο ένας στ' αλλουνού τον ώμο

ρωτάαμε: "T' είναι πόχει σκίσει

τον αέρα μύρο, όμοιο μελίσσι;

Aπ' τον πευκιά το κουκουνάρι,

ο βάρσαμος ή το θυμάρι,

η αφάνα ή η αλυγαριά;"

Kι άχνισα - τόσα ήταν τα μύρα -

άχνισα κ' έγινα όμοια λύρα,

που χάιδευ' η άσωτη πνοή…

Mου γιόμισ' ο ουρανίσκος γλύκα·

κι ως τη ματιά σου ξαναβρήκα,

όλο μου το αίμα ήταν βοή!…

K' έσκυψ' απάνω από τ' αμπέλι

που εσειόνταν σύφυλλο, το μέλι

και τ' άνθι ακέριο να του πιω·

- βαριά τσαμπιά και οι λογισμοί μου,

βάτοι βαθιοί οι ανασασμοί μου -

κι όπως ανάσαινα, απ' τα μύρα

δε μπόρεια να διαλέξω ποιο!

Mα όλα τα μάζεψα, τα πήρα,

και τά 'πια, ωσάν από τη μοίρα

λύπη απροσδόκητη ή χαρά.

Tά 'πια· κι ως σ' άγγιξα τη ζώνη,

το αίμα μου γίνηκεν αηδόνι,

κι ως τα πολύτρεχα νερά!…

~

(από τον Λυρικό Bίο, Β΄, Ίκαρος 1968)
πηγή

 

Ο Άγγελος Σικελιανός (Λευκάδα, 1884 – Αθήνα, 1951) ήταν ένας από τους μείζονες Έλληνες παραδοσιακούς ποιητές. Ο Σεφέρης τον αποκάλεσε «Άρχοντα της λαλιάς μας». Ο Παλαμάς τον θεωρούσε περισσότερο φιλόσοφο παρά ποιητή. Το έργο του διακρίνεται από έντονο λυρισμό και ιδιαίτερο γλωσσικό πλούτο. Τα ενδιαφέροντά του ήταν καθαρά λογοτεχνικά και από νωρίς μελέτησε Όμηρο, Πίνδαρο, Ορφικούς και Πυθαγόρειους, λυρικούς ποιητές, προσωκρατικούς φιλοσόφους, Πλάτωνα, Αισχύλο αλλά και την Αγία Γραφή και ξένους λογοτέχνες όπως τον Ντ' Αννούντσιο. Το 1902, δημοσίευσε τα πρώτα του ποιήματα στα λογοτεχνικά περιοδικά Διόνυσος και Παναθήναια. Υπήρξε 5 φορές υποψήφιος για το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Ο Άγγελος Σικελιανός υπέφερε από χρόνια ημιπληγία. Πέθανε στην Αθήνα στις 19 Ιουνίου 1951 έπειτα από πολυήμερη νοσηλεία εξαιτίας λήψης φαρμάκου που του προκάλεσε σημαντικές διαταραχές και τάφηκε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών. [Βιογραφία]