Δώρα Κασκάλη, «Αγάπης σάρκα»

Θέλω να εφεύρω μια γλώσσα νέα.
Τις σιωπές να ντύσει
και τις ανέστιες επιθυμίες να σαρκώσει.
Σαν παλτό να κουκουλώσει
τη μοναξιά μας αυτήν
την άγρια νύχτα. Χάδι σοφό
στ’ αχάιδευτα μέλη ζωή να δώσει.
Να ξαναθυμίσει την ανακάλυψη
του πρωτόφαντου κόσμου. Θέλω
μέσ’ απ’ το χάος του εαυτού

τούτη η γλώσσα
ν’ αγκιστρώσει
την αγάπη.
~
Από τη συλλογή Κάπου ν’ ακουμπήσεις (2018)

πηγή 

Η Δώρα Κασκάλη γεννήθηκε στις Σέρρες, ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε νεοελληνική φιλολογία στο ΑΠΘ και ασχολήθηκε στο μεταπτυχιακό της με τη φιλολογική έκδοση των ποιημάτων του Γιώργου Θεοτοκά. Το 2010 κυκλοφόρησε η συλλογή διηγημάτων της "Στο τρένο" από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης (στη βραχεία λίστα των βραβείων του περιοδικού Διαβάζω στην κατηγορία του πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα). Ακολούθησαν τα βιβλία πεζογραφίας: "Κάτω" (μυθιστόρημα, Γαβριηλίδης, 2011), "Πέντε ζωές κι ένα μυθιστόρημα: Σπουδή ενός δόκιμου γραφιά" (νουβέλα σε ελεύθερη ψηφιακή μορφή στο διαδίκτυο, Ανοικτή Βιβλιοθήκη www.openbook.gr, 2012), "Το μαύρο κουτί της μνήμης τους" (διηγήματα, Εκδόσεις Οκτώ, 2015). Ποιητικές συλλογές: "Ανταλλακτήριο ηδονών" (Σαιξπηρικόν, 2014) και Κάπου ν’ ακουμπήσεις, Μελάνι 2018. Για το "Ανταλλακτήριο ηδονών" έλαβε το Βραβείο Ποίησης "Μαρία Πολυδούρη" 2015.