Ευτυχία Γερ. Μάστορα, «Παξινό καλοκαίρι»

Πήρα και συλλογίζομαι πως έφυγε ο χειμώνας
κι άλλη χαρά δε γεύτηκα κι άλλη χαρά δε νιώθω
απ’ τη χαρά της προσμονής, νά ’ρθει το καλοκαίρι
και να περάσω στους Παξούς τους θερινούς τους μήνες,

μα να ’ναι απαράλλαχτοι σαν τα παλιά τα χρόνια,

που σμίγαμε όλοι οι χωριανοί συχνά στα πανηγύρια,

του Αϊ-Γιαννιού της ρίγανης, που ανάβαμε λαμπάτες

και σβέλτα τις πηδούσαμε και βάναμε κληδόνους

να μάθουνε την τύχη τους οι όμορφες κοπέλες.

Στον Άγιο Παντελεήμονα, που γιατρειά χαρίζει,

όλοι μαζί χορεύαμε στη σκάλα  τη μεγάλη

συρτό και καλαματιανό και σταυρωτό και μπάλο,

καθώς επαίζαν τα βιολιά κι ηχούσαν τα λαούτα

και γλυκοτραγουδούσαμε τα παξινά τραγούδια.

Που τρέχαμε κάθε πρωί για μπάνιο στη Γλυφάδα,

αδέρφια, πρωτοξάδερφα και θειάδες και μανάδες

κι οργώναμε τη θάλασσα όμοια με τα δελφίνια

κι από την Πλάκα ρίχναμε βουτιές και μακροβούτια

κι ούτε τη λογαριάζαμε που έκραζε τη μάνα

πως στο νερό γρουδιάναμε  κι όξω να βγούμε ρίτα.

Κι απάνω στ’ άσπρα τα γουλιά μάς έκαιγε ο ήλιος

καθώς εκολατσίζαμε μιαν αγκωνή με λάδι

κι από μια χούφτα νερολιές ή τούτσιο λαδοτύρι

μαζί με καμιά πάτελα που βρίσκαμε στις ξέρες.

Κι ύστερα ξεκινούσαμε για το χωριό πετώντας

κι ας ήτανε ανηφοριά και ας ήταν μεσημέρι.

Κι ως έφτανε το απόγιομα, το παξινό βραδάκι,

ένα βραδάκι όλο φως, όλο δροσιά και γλύκα,

μας έπαιρνε η μάνα μας στην ταχτική μας βόλτα,

να πάμε τον κατήφορο, στη Λένη και τη Δώρα.

Στην αφοδιά καθόμαστε που έραβε η Τίνα,

που ήτανε το καμάρι μας, η πιο καλή μοδίστρα

κι είχε πολλές μαθήτριες να μάθουν το βελόνι.

Ολόγυρα οι γειτόνισσες, που ερχόνταν για κουβέντα,

η Πράξω και η Νίκολη, η Λόπη κι η θεια Αγάπη.

Λίγο πιο κει, στο ξάφοδο, εμείς το παιδομάνι

επαίζαμε μονά-ζυγά με ζερβελοκουκούτσια.

Μα πια δε θα χορέψουμε στα πανηγύρια εκείνα

κι ούτε θα σμίξουμε ξανά στο μπάνιο, στη Γλυφάδα

κι ούτε ξανά στην αφοδιά θα συναχτούμε όλοι

και το παιχνίδι τέλειωσε… και δε θα ξαναρχίσει…
~
Από τη συλλογή Παξινοί Δεκαπεντασύλλαβοι (2005)
πηγή

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πάτρα. Οι γονείς της παξινοί, ο Γεράσιμος Μάστορας (Παπαγεράσιμου) και ή Ελένη Δαλιέτου (Μάκη). Πέρασε στους Παξούς τα μακρά καλοκαίρια των παιδικών, εφηβικών και νεανικών της χρόνων, βιώνοντας τα ήθη, τις συνήθειες και τη ντοπιολαλιά του Νησιού, καθώς τα ζούσε και στο οικογενειακό της περιβάλλον, στην Πάτρα. Στην Πάτρα τελείωσε το Δημοτικό σχολείο και το A' Γυμνάσιο Θηλέων και φοίτησε στην Παιδαγωγική Ακαδημία του Αρσακείου. Εργάστηκε ως δασκάλα στο Δημοτικό σχολείο του Φύλλου Καρδίτσας για δύο περίπου χρόνια. Ολοκλήρωσα την επαγγελματική της σταδιοδρομία ως δασκάλα Κωφών στα σχολεία του Εθνικού Ιδρύματος Κωφών, στην Πάτρα, στον Βόλο και στην Αθήνα. Επί διετία συνεργάστηκε στην έκδοση του παιδικού περιοδικού «Καλημέρα Παιδιά». Προσέφερε και συνεχίζει μέχρι σήμερα να προσφέρει τις υπηρεσίες της σε συλλόγους με φιλανθρωπική και κοινωνική αποστολή, σε νεανικές κατασκηνώσεις και σε Φιλικούς Κύκλους μελέτης της Αγίας Γραφής.