Η υγρασία γίνεται πιο έντονη το πρωί,
κάτι σαν πάχνη που θολώνει
όταν κοιτάξεις στον καθρέφτη
τις λεπτομέρειες και την ασχήμια που συνήθισες.
κάτι σαν πάχνη που θολώνει
όταν κοιτάξεις στον καθρέφτη
τις λεπτομέρειες και την ασχήμια που συνήθισες.
Είναι βαριά τα λόγια
και πιο πολύ όταν οι άνθρωποι
γίνονται ανυπόφοροι,
κι είναι μια ζωή μετρημένη
που αλλάζει,
αν και αυτό πρέπει κάποτε να το αποδείξεις.
Σε λίγο έρχεται η Στέλλα,
καθαρίζει τους καθρέφτες
και βάφει τα μάτια μας μεγάλα
με πράσινο και μαύρο,
ύστερα χαμηλώνει το φως
και μας κοιτάζει.
Όμως το πιο ενθαρρυντικό
στοιχείο ανάμεσά μας
είναι ότι επικοινωνούμε χωρίς φόβο.
Φοράμε ελαφρά, άνετα ρούχα,
χορεύουμε ξυπόλητες
και δυναμώνουμε τη μουσική,
ενώ οι εραστές μας αγκαλιάζουν τρυφερά
και μας φέρνουν στον υγρό κήπο
με τα τριαντάφυλλα.
~
«Κινήσεις μέσα στην ομίχλη», Διαγώνιος, τχ. 11 (Μάιος-Αύγουστος 1982)
Η Αλεξάνδρα Μπακονίκα γεννήθηκε το 1951 στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει. Φοίτησε στην Ιατρική Σχολή του ΑΠΘ, αλλά δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές της. Εργάστηκε ως καθηγήτρια Αγγλικών. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, καθώς και της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης. Έχει εκδώσει έντεκα ποιητικές συλλογές. Ποιήματά της και κριτικά της σημειώματα δημοσιεύθηκαν σε πολλά έγκριτα λογοτεχνικά περιοδικά. Βιβλία της εκδόθηκαν στην Ινδία και στον Καναδά, με ανθολογημένα ποιήματά της μεταφρασμένα στα αγγλικά στην έκδοση: “Lovers and Lairs. Poems from the Greek”, μετ. Richard Scorza (Samkaleen Prakashan, New Delhi, 1992). Ποιήματά της μεταφράστηκαν επίσης στα γερμανικά, τα σουηδικά, τα αλβανικά και τα κροατικά. ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ: Ανοικτή γραμμή (Διαγώνιος 1984). Το γυμνό ζευγάρι κι άλλα ποιήματα (Διαγώνιος 1990). Lovers and lairs: Poems from the Greek, Samkaleen Prakashan (1992). Θείο κορμί (Διαγώνιος 1994). Μαυλιστικά (Μπιλιέτο 1997). Παρακαταθήκη ηδυπάθειας (Εντευκτήριο 2000). Πεδίο πόθου (Μεταίχμιο 2005). Ηδονή και εξουσία (Μεταίχμιο 2009). Το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (Σαιξπηρικόν 2012). Ο κόσμος απροκάλυπτα (Εντευκτήριο 2018). Ντελικάτη γυναίκα (Πόλις 2021).