Κωστής Παλαμάς, «Ύμνος εις την Αθήνα»

«Χαρά σ’ εσέ, χώρα λευκή και χώρα ευτυχισμένη!

Καμιά χώρα σ’ όλη τη γη, καμιά στην οικουμένη

δεν ηύρε τέτοιο φυλαχτό σαν το δικό μου μάτι.

Απ’ άλλες χώρες πέρασα γοργά – γοργά τρεχάτη

και μ’ είδαν της Ελλάδας μου τ’ αγαπημένα μέρη

σαν άνεμο και σαν αϊτό και σύννεφο κι αστέρι.

Όμως σ’ εσέ το θρόνο μου αιώνια θεμελιώνω

και ρίζωσ’ η αγάπη μου στα χώματά σου μόνο.»

~

 Άπαντα Κωστή Παλαμά, Γκοβόστης

πηγή

 

Ο Κωστής Παλαμάς (Πάτρα, 1859 - Αθήνα, 1943) ήταν ποιητής, πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας, ιστορικός και κριτικός της λογοτεχνίας. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές, με σημαντική συνεισφορά στην εξέλιξη και ανανέωση της νεοελληνικής ποίησης. Αποτέλεσε κεντρική μορφή της λογοτεχνικής γενιάς του 1880, πρωτοπόρος, μαζί με τον Νίκο Καμπά και τον Γεώργιο Δροσίνη, της αποκαλούμενης Νέας Αθηναϊκής (ή Παλαμικής) σχολής. Η κηδεία του έμεινε ιστορική, καθώς μπροστά σε έκπληκτους Γερμανούς κατακτητές, χιλιάδες κόσμου τον συνόδευσαν στην τελευταία του κατοικία, στο Α΄ νεκροταφείο Αθηνών, ψάλλοντας τον εθνικό ύμνο. Η οικία του Παλαμά στην Πάτρα σώζεται ως σήμερα στην οδό Κορίνθου 241. [Βιογραφία]