Τούμας Τράνστρεμερ (Tomas Tranströmer), «Ένα σχέδιο τον Οκτώβριο»

 Το ρυμουλκό πλοίο είναι γεμάτο φακίδες και σκουριά. Τι θέλει εδώ,
      τόσο βαθιά στη στεριά;
Είναι μια βαριά, σβησμένη λάμπα μέσα στην παγωνιά.
Τα δέντρα όμως έχουν άγρια χρώματα. Μηνύματα προς την
      αντίπερα όχθη!
Σαν να θέλουν κάποιοι να πάει το πλοίο να τους πάρει.

Στον δρόμο για το σπίτι βλέπω τα μανιτάρια που ξεπετάγονται
      απ’ το χορτάρι.

Είναι δάχτυλα που ζητούν βοήθεια, δάχτυλα

κάποιου που κλαίει μόνος του με λυγμούς εδώ και μέρες κάτω στο σκοτάδι.

Στη γη ανήκουμε.

~

 Από τη συλλογή «Μονοπάτια» (1973).
  «Tomas Tranströmer, Τα ποιήματα», 

εκδόσεις Printa / Ποίηση για πάντα, 2004, 

 μετάφραση: Βασίλης Παπαγεωργίου. 

πηγή