Μολιέρος (Molière)

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» (1673)

Μολιέρος (Molière)

«Ο Ταρτούφος» (1664)

Μολιέρος (Molière)

«Ο αρχοντοχωριάτης» (1670)

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Όνειρο Θερινής Νυκτός»

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

«Ματωμένος Γάμος»

Αντουάν Ντε Σαιντ- Εξυπερύ

«Ο μικρός πρίγκηπας»

Αντόν Τσέχωφ

«Ένας αριθμός»

Ντάριο Φο

«Ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού»

Ευγένιος Ιονέσκο

«Ρινόκερος»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι»

722 Ποιητές - 8.171 Ποιήματα

Επιλογή της εβδομάδας..

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο Ι Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές  Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχο...

Τεντ Χιουζ (Ted Hughes), «Ένα Όνειρο» (για τη Σύλβια Πλαθ)

Ένα όνειρο

Το χειρότερό σου όνειρο
βγήκε αληθινό: Αυτό το χτύπημα του κουδουνιού της πόρτας –
όχι μια απλή σύμπτωση, μια στο δισεκατομμύριο
αλλά ένας μετεωρίτης, κατευθείαν μέσ’ απ’ την καμινάδα μας,
με τ’ όνομά μας πάνω του.

Όχι τα όνειρα, είχα πει, αλλά τ’ άστρα
κυβερνούν μια ζωή. Μια δίψα όλης της ύπαρξης,
ασυγκράτητη, σαν τον κοιμισμένο που ρουφά
αέρα στους πνεύμονες. Έπρεπε ν’ ανασηκώσεις
το καπάκι του φέρετρου μια ίντσα.
Στ’ όνειρό σου ή στο δικό μου; Παράξενο γραμματοκιβώτιο.
Πήρες το φάκελο. Ήταν
ένα γράμμα απ’ τον Πατερούλη σου. «Είμαι σπίτι
Μπορώ να μείνω μαζί σου;» Δεν είπα τίποτα.
Για μένα, μια παράκληση ήταν διαταγή.

Μετά ήρθε ο καθεδρικός ναός.
Η Σαρτρ. Με κάποιον τρόπο είχαμε φτάσει στη Σαρτρ.
Δεν ήταν η πρώτη φορά για σένα.
Θυμάμαι ελάχιστα
μόνο μια κανάτα της Βρετάνης. Τη γέμισες
μ’ όλα όσα είχαμε. Ακόμα και το τελευταίο φράγκο.
Είπες ότι ήταν για τη μητέρα σου.
Άδειασες το οξυγόνο μας
μέσα σ’ εκείνη την κανάτα.
Η Σαρτρ
(αυτό το διέσωσα)
κρεμόταν γύρω απ’ το πρόσωπό σου, μια μαντίλα,
μαύρη, τα πλουμίδια της απανθράκωσης,
όπως έπειτα από θύελλα φωτιάς. Σαν καλόγρια
περιέθαλψες ό,τι απέμενε από τον Πατερούλη σου,
χύνοντας τις ζωές μας έξω από κείνη την κανάτα
μέσα στον πρωινό του καφέ. Μετα τη συνέθλιψες
σε θραύσματα, ακατέργαστα άστρα,
και τα παρέδωσες στη μητέρα σου.

«Και για σένα» μου είπες, «η άδεια
να θυμάσαι αυτό το όνειρο. Και να το σκέφτεσαι».“
~
Από το βιβλίο του Τεντ Χιουζ: Γραμματα γενεθλίων

Ο Έντουαρντ Τζέιμς Χιουζ (Edward James Hughes, 17 Αυγούστου 1930 – 28 Οκτωβρίου 1998), γνωστός ως Τεντ Χιουζ (Ted Hughes), μέλος του Τάγματος της Αξίας, ήταν Άγγλος ποιητής και συγγραφέας παιδικών βιβλίων. Θεωρείται από κάποιους ως ένας από τους καλύτερους ποιητές της γενιάς του. Ο Χιουζ ήταν Εθνικός Ποιητής της Αγγλίας από το 1984 μέχρι το θάνατό του. Γνωστός ήταν επίσης και ο γάμος του από το 1956 μέχρι το 1963 με την Αμερικανίδα ποιήτρια Σύλβια Πλαθ, και πολλοί φεμινιστές πιστεύουν πως βοήθησε στην πρόκληση της αυτοκτονίας της Πλαθ (και επίσης της αυτοκτονίας της ερωμένης του Άσσια Γουέβιλλ). Εξερεύνησε την πολύπλοκη σχέση του με την Πλαθ στο τελευταίο βιβλίο ποιημάτων του, Γράμματα Γενεθλίων (Birthday Letters) (1998). πηγή

Αντώνης Σαμαράκης (1919-2003)

«Το άγγελμα της ημέρας»

Μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» κι αν χαμηλά έχεις πέσει. κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει.

Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει. μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» -τ' ακούς;- ό,τι  κι αν γίνει

Ο Μικρός Πρίγκιπας: «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»

𝓜πάμπης 𝓚υριακίδης