Ρόμπερτ Γκρέιβς (Robert von Ranke Graves), «Η πόρτα»

Όταν ξάφνου μπήκε μέσα
Φάνηκε ότι η πόρτα δε θα ξανάκλεινε ποτέ
Κι εκείνη δεν την έκλεισε –εκείνη, εκείνη–
Το δωμάτιο έμεινε ορθάνοιχτο, μ’ επισκέπτη τη θάλασσα
Που καμιά πόρτα δεν μπορούσε να συγκρατήσει.

Τελικά, όταν χαμογέλασε, γέρνοντας το κεφάλι της
Για να φύγει μακριά μου
Στο σημείο που χαμογέλασε, αντί για κείνη

Υπήρχε μια πόρτα που έκλεινε δίχως τελειωμό
Τα κύματα υποχώρησαν.

~

μετάφραση: Σπύρος Δόικας

πηγή