Θα μιλήσω γι’ αυτούς
που δεν εγνώρισαν ποτέ τον έρωτα,
για όλους όσους πλάγιαζαν
το βράδυ μ’ έναν ίσκιο,
που ένα φιλί
δε δρόσισε τον ύπνο τους,
δεν έσταξε στο στήθος τους
κανένας λόγος,
που δεν εγνώρισαν ποτέ τον έρωτα,
για όλους όσους πλάγιαζαν
το βράδυ μ’ έναν ίσκιο,
που ένα φιλί
δε δρόσισε τον ύπνο τους,
δεν έσταξε στο στήθος τους
κανένας λόγος,
μόνο μια γεύση ερημιάς,
στα χείλη τους.
Γι’ αυτούς θα πω,
που έζησαν σαν τις φρυγμένες στέρνες,
ολάκερη ζωή.
~
Χρίστος Λάσκαρης, «Ποιήματα» εκδ. Γαβριηλίδης, 2009
Ο Χρίστος Λάσκαρης (Χάβαρι Ηλείας, 1931 - Πάτρα, 2008) ήταν Έλληνας
ποιητής. Σπούδασε και αποφοίτησε από την Παιδαγωγική Ακαδημία της
Τρίπολης χωρίς ποτέ να ασκήσει το επάγγελμα του δασκάλου. Εργάστηκε ως
τη συνταξιοδότησή του στον Ασφαλιστικό Οργανισμό Αστικών Λεωφορείων του
Δήμου Πατρών. Η συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του, που εκδόθηκαν
από διάφορους εκδ. οίκους της Πάτρας, της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας,
κυκλοφόρησε το 2004 από τις εκδόσεις "Γαβριηλίδη". Το 2007 τιμήθηκε με
το Διεθνές Βραβείο "Καβάφη" από το Ινστιτούτο Μελετών Ανατολικής
παράδοσης Μοχάμεντ Άλι του Καΐρου -με το όνομα του ποιητή ο οποίος δεν
έπαψε ποτέ να τον επηρεάζει ("ανήκω στην καβαφική ποίηση και στην
Παλατινή Ανθολογία", είχε πει). Ποιήματά του μεταφράστηκαν στα αγγλικά,
γερμανικά, πολωνικά, ισπανικά και πορτογαλικά.