Σάρα Τίσντεϊλ (Sara Teasdale), «Μόνη»

Μόνη, σε πείσμα της αγάπης,
σε πείσμα όλων όσων παίρνω και δίνω εγώ—
Σε πείσμα της τρυφερότητάς σου όλης,
κάποιες φορές δεν είμαι ευτυχής να ζω.

Μόνη, λες κι έχω σταθεί
στου εξαντλημένου γκρίζου κόσμου την ψηλότερη κορφή,
για μένα μόνο το στροβιλώδες χιόνι,
και αυτό το αχανές διάστημα που από πάνω μου ξεδιπλώνει·

Με γη κι ουρανό κρυμμένους,
και με του πνεύματός μου την περηφάνια μοναχά,
απ’ την ειρήνη αυτών, να με βαστά,
που έχοντας πεθάνει, μονάχοι τους δεν είναι πια.
~
Μετάφραση: Γιάννης Αντιόχου
από το βιβλίο: «Η Θηριώδης Μούσα»
Εκδόσεις Μικρή Άρκτος

πηγή