Φιλιώ Ροτσίδου, «Πού είσαι;»

 Το ραδιόφωνο έπαιζε τζαζ μουσική...η αράχνη στην γωνιά του τοίχου έμπλεκε με μανία ιστούς για χρυσοπόρφυρα φορέματα...

Οι συνθήκες ήταν λάθος...
Όλα ήταν λάθος...
Τα κρεμασμένα ρούχα στην ντουλάπα ήταν ο μόνος μάρτυρας της παρουσίας σου...
λιγοστά κι αυτά..μην φανταστείς καμία γκαρνταρόμπα...
όχι..ίσα ίσα δύο παντελόνια...τρία πουκάμισα...ένα παλτό που θύμιζε το τραγούδι...
τόσο φθαρμένο ήταν...
ένα ζευγάρι κάλτσες...και ένα ζευγάρι παπούτσια σκονισμένα μαρτυρούσαν κι αυτά την πολυκαιρία και την κλεισούρα...
Μια βρύση έσταζε ρυθμικά λες και χόρευε στους ρυθμούς της τζαζ μουσικής που ακουγόταν από το ραδιόφωνο...
Ο ήχος σιγά σιγά εξασθενούσε...κι η θύμηση σου θέριευε...
αναστέναξα χωρίς να το καταλάβω...
που είσαι;
Τόσο καιρό σε ψάχνω και είσαι χαμένος..
Πήρα ένα άδειο χαρτόκουτο και άρχισα να ξεκρεμάζω τα τελευταία σου ρούχα...γιατί τα κράτησα;
Σε περίπτωση που...
Σε περίπτωση αν...
Σε περίπτωση που θα...
Σε περίπτωση που αν θα ερχόσουν...
Δεν ήρθες...ούτε θα έρθεις...
Τελείωσα με τα ρούχα...από πάνω βάζω το παλτό σου...
που είσαι;
Κι αν κρυώνεις;
Ξύπνα!
Αν κρυώνει θα είναι κάπου ζεστά...
Μονολογώ...
Κλείνω το κουτί και μαζί και το τελευταίο πράγμα που μας έδενε κάποτε..τώρα δεν μας δένει τίποτα...είμαστε πλέον ελεύθεροι ο ένας από τον άλλον...τα δεσμά έσπασαν οριστικά...ίσως ήταν καιρός...ποιός ξέρει...
που να'σαι...φοβάμαι μονάχη!
Που είσαι....
Φοβάμαι...

πηγή

Η Φιλιώ Ροτσίδου γεννήθηκε στην Αμμόχωστο.  Σπούδασε Αισθητική και Κοσμετολογία.  Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε ιστοσελίδες του διαδικτύου. Πρώτη συμμετοχή από τις εκδόσεις Διάνυσμα: Καλοκαίρι 2014 (Ομαδική ποιητική συλλογή)