Ιωάννης Πολέμης, «Γιατί αγρυπνώ»

Δυο γλυκά ματάκια, μάτια ζαφειρένια
μ’ άνοιξαν πληγή·
κι αγρυπνώ απ’ τον πόνο κι αγρυπνώ απ’ την έννοια
κι απ’ τη συλλογή.

Της νυχτός η πάχνη χάνεται κι εκείνη
όμοια με καπνό.
η αυγή προβάλλει, το φεγγάρι σβήνει,
κι όμως αγρυπνώ.

Αγρυπνώ την ώρα που κρυφομιλιούνται

τ’ άστρα ζηλευτά,

αγρυπνώ την ώρα που γλυκοκοιμούνται

τα ματάκια αυτά.

Τίνος είν’ τα μάτια ; μη ρωτάς εμένα,

κόρη ευγενική·

σύρε στον καθρέφτη και ζωγραφισμένα

θα τα δεις εκεί.

~

από τα Αλάβαστρα (1900)

πηγή

 

Ο Ιωάννης Πολέμης (Αθήνα, 1862 - Αθήνα 1924) ήταν ποιητής και θεατρικός συγγραφέας. Η ποίησή του χαρακτηρίζεται από ευαισθησία και καλοσύνη, στοιχεία άλλωστε που χαρακτήρισαν και την ίδια του τη ζωή. Ο Ιωάννης Πολέμης εντάσσεται στη Νέα Αθηναϊκή Σχολή που αντιτάχτηκε στην υπερβολή και τον άκρατο ρομαντισμό, ενώ παράλληλα καθιέρωσε (όπως οι Παλαμάς, Δροσίνης) τη δημοτική γλώσσα στην ποίηση. Είναι ποιητής των χαμηλών τόνων, αισθηματικός, μελωδικός λυρικός και δραματικός. Το έργο του, που είχε πρωτοφανή λαϊκή απήχηση, διακρίνει ο μελωδικός στίχος, η απλότητα και ο αβίαστος συμβολισμός. Πολλά από τα ποιήματά του μελοποιήθηκαν. Ο Πολέμης επικρίθηκε συχνά και από τους συγχρόνους του και από τους μετέπειτα κριτικούς για το χαμηλόφωνο ύφος του, για τον έντονο αισθηματισμό του, την έλλειψη ποιητικού βάθους και θεματικής πρωτοτυπίας.  [Βιογραφία]