Ντίνος Χριστιανόπουλος, «Διάλειμμα χαράς»

Απάνω που έλεγα να πάψω πια τα ερωτικά,
να γράψω κάτι και για τη δυστυχία του διπλανού μου,
γνώρισα εσένα κι αναστατώθηκα ολόκληρος,
και παν περίπατο όλα μου τα προγράμματα.

Και να που κάθομαι και γράφω πάλι τραγούδια
φλεγόμενος για τα πρασινωπά σου μάτια,
διψώντας το σάλιο σου

κι αναπολώντας τη μοναδική μας τσαϊράδα,

τότε που τα κουνούπια μας τσιμπούσαν σαστισμένα

μ’ αυτή την απαράμιλλη προσήλωσή μας,

και τα αγκάθια μπήγονταν στο σώμα μας

έκπληχτα για την τόση μας αδιαφορία.

Ήταν ένα διάλειμμα χαράς,

ας μου του συγχωρήσουν οι δυστυχισμένοι·

δεν πόνεσα ακόμα αρκετά

για να μ’ αγγίξει ο πόνος του διπλανού μου.

~

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960) 

πηγή