Μάριο ντε Σα Καρνέιρο (Mário de Sá-Carneiro), «ένα τέλος, τελειωμένο άσχημα»

(από το) Μανικιούρ

Έχει χίλια χρώματα ο αέρας, χίλιες παλλόμενες δονήσεις.
Ομιχλώδη, αλληλλοεπικαλυπτόμενα σχέδια
Γκρεμίζοντας βέλη, ευμετάβλητες λίστες, ευέλικτους δίσκους,
Κατορθώνουν αμυδρά να με σκιαγραφήσουν
Όλη την τρυφερότητα που θα μπορούσα να έχω ζήσει,
Όλο το μεγαλείο που 6α μπορούσα να έχω νιώσει,
Όλα τα σκηνικά που υπήρξα ανάμεσα τους.
Να που λίγο λίγο προσεγγίζω
Την έμμονη ιδέα ενός αδύναμου χαμόγελου
Που μάταιοι καθρέφτες αντανακλούν...
Ανάλαφρη, ελικοειδής καμπύλη...
Λεπτή, κρυσταλλωμένη δόνηση...
Ανεπίτευκτη μετατόπιση...
Αστραπιαία σπίθα ατμοσφαιρική...

Κι όλα, όλα με πηγαίνουν έτσι στο διάστημα
Από αναρίθμητες, πολλαπλές, ελεύθερες, ολισθηρές
Διασταυρώσεις σχεδίων.

Κι εκεί, στο μεγάλο καθρέφτη των φαντασμάτων
Όπου κυματίζει και κουρελιάζεται όλο το παρελθόν μου,
Σαπίζει το παρόν μου
Κι είναι ήδη στάχτη το μέλλον μου...
~
μτφ: Γιάννης Σουλιώτης

πηγή