Ήταν να γίνει δέντρο
μα δεν έγινε
κι αντί για δέντρο
έγινε στοιχειό
π’ αργοσαλεύει στα θεμέλια.
Δεν πρόκειται όμως τώρα
για το σπίτι·
αυτό είναι κάστρο
είναι θεριό
και καμαρώνει
με τα παράθυρα ορθάνοιχτα
στο πείσμα των ανέμων
με τα πορτραίτα των χαμένων ηρώων
στους τοίχους
με το κόκκινο γεράνι της αυλής
αμάραντο.
μα δεν έγινε
κι αντί για δέντρο
έγινε στοιχειό
π’ αργοσαλεύει στα θεμέλια.
Δεν πρόκειται όμως τώρα
για το σπίτι·
αυτό είναι κάστρο
είναι θεριό
και καμαρώνει
με τα παράθυρα ορθάνοιχτα
στο πείσμα των ανέμων
με τα πορτραίτα των χαμένων ηρώων
στους τοίχους
με το κόκκινο γεράνι της αυλής
αμάραντο.
~
Αμαλία Τσακνιά, Τα Ποιήματα (1969-1984), εκδόσεις Στιγμή, 2000
Η Αμαλία Τσακνιά γεννήθηκε στην Αθήνα το 1932. Το 1950 αποφοίτησε από το Αμερικανικό Κολλέγιο Θηλέων και εργάστηκε από το 1953 μέχρι το 1968 στη φαρμακευτική εταιρεία ΑΒΒΟΤΤ. Το 1953 δημοσίευσε την εμπερίστατη ανθολογία "Κινέζικη ποίηση", την οποία δούλευε και εμπλούτιζε συνεχώς. Το 1977 κυκλοφόρησε, ιδίοις αναλώμασιν, συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων της (έγραφε από παιδί) με τίτλο, "Το δέντρο". Μέχρι το θάνατό της (1984), μετά από επώδυνη ασθένεια, συνέχισε αδιαλείπτως να γράφει και να μεταφράζει ποίηση, πεζογραφία και θέατρο. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε ελληνικά λογοτεχνικά περιοδικά και μεταφραστεί στα γερμανικά, αγγλικά και σλοβένικα.
