Τούμας Τράνστρεμερ (Tomas Tranströmer), «Θαλασσινή ιστορία»

Υπάρχουν μέρες του χειμώνα δίχως χιόνι. Τότε μοιάζει η θάλασσα
με μέρη ορεινά κουρνιασμένη στα φτερά της τα γκρίζα,
γαλάζια για μια ελάχιστη στιγμή και ώρες πολλές με κύματα
όπως λύγκες ωχροί, ψάχνοντας μάταια κράτημα στης ακτής τα χαλίκια.
Μια τέτοια μέρα θα΄ναι που τα ναυάγια σηκώνονται απ΄ τα βάθη
και αναζητούν τ΄ αφεντικά τους, αραγμένα στης πόλης το θόρυβο,
ενώ πνιγμένα πληρώματα πνέουν προς τη στεριά
πιο αραιά κι απ’ τον καπνό μιας πίπας.
(Οι γνήσιοι λύγκες απαντιούνται στο Βορρά με ακονισμένα νύχια
και ονειροπόλα μάτια. Στο Βορρά,
όπου η ημέρα κατοικεί μέσα σ΄ένα ορυχείο μέρα νύχτα.
Όπου ο μόνος επιζών μπορεί να καθίσει
πλάι στην παραστιά απ΄ το βόρειο σέλας
και να αφουγκραστεί τη μουσική των παγωμένων θυμάτων.)

πηγή
 Μετάφραση: Γιώργος Καρτάκης