Αργά αργά κατέρχεται του σώματος η παρακμή
τι νόμιζες;
πως θα ’ρχονταν σα γράμμα,
κάτι σαν κλήση σαν εξώδικο -
μια κι έξω να θρηνήσεις το κακό
ή απόπληκτος να πέσεις;
Αργά γίνεται
Από μιαν άσπρη τρίχα ξεκινά
που κιόλας στην αρχή την καμαρώνεις
Από ένα κρέμασμα εδώ κι εκεί
μια χαρακιά δίπλα στο μάτι
Κι ύστερα να κι η φούσκα που σε προδίδει
και βρέχεσαι όταν γελάς
κι ύστερα να το δέρμα ερημώνει,
ας ήταν άσπρες θα πεις, κι ας μένανε,
και μετά ετούτο κι εκείνο
που τελειωμό δεν έχουν
μικρά μικρά κάθε φορά,
δε δίνεις πάντα σημασία
κι ίσως αυτό
ίσως αυτό είναι:
Δεν είναι ύπουλο το γήρας που έρχεται αργά,
σπλαχνικό είναι,
και να βλογάς αυτήν του την υπομονή
που δεν εκδιώκει εκείνο το μικρό παιδί
που πάντα μένει εντός σου
τι νόμιζες;
πως θα ’ρχονταν σα γράμμα,
κάτι σαν κλήση σαν εξώδικο -
μια κι έξω να θρηνήσεις το κακό
ή απόπληκτος να πέσεις;
Αργά γίνεται
Από μιαν άσπρη τρίχα ξεκινά
που κιόλας στην αρχή την καμαρώνεις
Από ένα κρέμασμα εδώ κι εκεί
μια χαρακιά δίπλα στο μάτι
Κι ύστερα να κι η φούσκα που σε προδίδει
και βρέχεσαι όταν γελάς
κι ύστερα να το δέρμα ερημώνει,
ας ήταν άσπρες θα πεις, κι ας μένανε,
και μετά ετούτο κι εκείνο
που τελειωμό δεν έχουν
μικρά μικρά κάθε φορά,
δε δίνεις πάντα σημασία
κι ίσως αυτό
ίσως αυτό είναι:
Δεν είναι ύπουλο το γήρας που έρχεται αργά,
σπλαχνικό είναι,
και να βλογάς αυτήν του την υπομονή
που δεν εκδιώκει εκείνο το μικρό παιδί
που πάντα μένει εντός σου
~
Η Κατερίνα Μόντη γεννήθηκε στα Γιαννιτσά το 1962. Σπούδασε ιατρική στη Θεσσαλονίκη και πήρε στη συνέχεια την Παιδιατρική ειδικότητα. Kάνει την πρώτη της εμφάνιση με το μυθιστόρημα Η Κατάθεση, εκδ. Ενεκεν, το 2012. Τα Φυλλοβόλα (εκδ. Πατκιούτ, 2019) αποτελεί την πρώτη της ποιητική συλλογή.
