Όλη η ζωή μου ένας καημός, μια φλόγα, μια θυσία
και το φτωχό το δώρο σου δε θα το εξαγοράση.
Θα μείνω ανεξιλέωτη και τα κακά στοιχεία
πάλι νεκρή, θα με δεχτούν στη μητρυιά την Πλάση.
Εσύ το φωτοστέφανο του εξιλασμού το πήρες
με τα ίδια χέρια σου τα ιερά, το φόρεσες μονάχος
.Σε μένα τώρα κλείστηκαν μπροστά μου όλες οι θύρες
και πίσω τους της τύψης μου κυλίστηκεν ο βράχος.
Ω, τίποτε το κρίμα μου δε θα μου το αλαφρώση
να μην την κάμω τη ζωή μου – όλη μια ζωή δοτή
για σένα – ένα χαμόγελο μονάχα, να ιλαρώση
τη θλίψη, που δεν ήμουνα ένοχη εγώ γι’ αυτή.
και το φτωχό το δώρο σου δε θα το εξαγοράση.
Θα μείνω ανεξιλέωτη και τα κακά στοιχεία
πάλι νεκρή, θα με δεχτούν στη μητρυιά την Πλάση.
Εσύ το φωτοστέφανο του εξιλασμού το πήρες
με τα ίδια χέρια σου τα ιερά, το φόρεσες μονάχος
.Σε μένα τώρα κλείστηκαν μπροστά μου όλες οι θύρες
και πίσω τους της τύψης μου κυλίστηκεν ο βράχος.
Ω, τίποτε το κρίμα μου δε θα μου το αλαφρώση
να μην την κάμω τη ζωή μου – όλη μια ζωή δοτή
για σένα – ένα χαμόγελο μονάχα, να ιλαρώση
τη θλίψη, που δεν ήμουνα ένοχη εγώ γι’ αυτή.
~
Ηχώ στο Χάος (1929)