Ντίνος Χριστιανόπουλος, «Λάσπες της Ανοιξης»

 τι γυρεύω εγώ σ’ αυτές τις νύχτες
οδεύοντας σε λασπωμένες ερημιές
μ’ ένα απαίσιο συνάχι και το παπούτσι να με χτυπάει
και το φεγγάρι να μη λέει να κρυφτεί
κι η νύχτα να με σφίγγει απ’ το λαιμό σαν τοκογλύφος
τι γυρεύω εγώ αυτές τις νύχτες

τι γυρεύω εγώ σ’ αυτούς τους δρόμους
που άγρια τους φορολογεί η νύχτα
άνθρωποι χθαμαλοί δυναστεύουν τον ουρανό
πλημμύρισαν τέρατα τα ποτάμια
σπίτια που είδαν πολλούς ξυλοδαρμούς
τι γυρεύω εγώ σ’ αυτούς τους δρόμους

τι γυρεύω εγώ σ’ αυτήν την άνοιξη
τα πάντα μηχανεύεται για να με ρίξει
έκανε νέες προμήθειες πουλιών
συσσώρεψε ερεθισμούς στα χαλάσματα
υπόσχεται μεγάλες εκπτώσεις
τι γυρεύω εγώ σ’ αυτήν την άνοιξη

γυρεύω να επενδύσω την καρδιά μου
δεν τα αντέχω πια αυτά τα βλέμματα
στοιβάχτηκαν πολλά παράπονα στα μάτια μου
τα χαμόγελά μου πικρίζουν
το πρόσωπό μου έγινε ολοκαύτωμα
γυρεύω να επενδύσω την καρδιά μου

~

«ΑΝΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΣ ΚΑΗΜΟΣ» (1955-1960)

Από τη συγκεντρωτική συλλογή «ΠΟΙΗΜΑΤΑ 1949-1960»

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΑΓΩΝΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1962

πηγή