Μάριο Λούτσι (Mario Luzi), «Είχαν όλοι κατέβει στην παραλία»

Είχανε όλοι κατεβεί στην παραλία.
Έρημο το σπίτι.
Πέρασα εκείνο το απόγευμα
σκίζοντας παλιά χαρτιά.
Έσκιζα γράμματα,
έσκιζα σημειώματα,
συνταγές, λογαριασμούς,
έσκιζα γεγονότα
που πια δεν καταλάβαινα

και όμως με βασάνιζαν ακόμα.

Ήταν αυτό το σκίσιμο

μια μουσική θεσπέσια

κι εγώ εξ αιτίας της ευσπλαχνικός και θαρραλέος

με τον καιρό και με τις σάρκες του,

την ιστορία και τις πλάνες της,

σαν αυστηρός και ελεήμονας γιατρός

λες και δεν ήτανε δικά μου.

Και όμως ήταν, ως το άπειρο ήταν.

Έξω

σχεδόν σε τύφλωνε της θάλασσας το φως.

~

μτφρ. Σωτήρης Τριβιζάς

πηγή