Σαρλ Μπωντλαίρ (Charles Baudelaire), «Το ρολόι»

 Ρολόι: Απαίσια, αναίσθητη, τρομαχτική θεότη,
που φοβερίζει και μας λέει τ’ αχνό της δαχτυλάκι:
Μην το ξεχνάς! στην έντρομη καρδιά σου σε λιγάκι
οι άγριοι Πόνοι θα μπηχτούν όπως σε στόχο, κι ότι

η Ηδονή καθώς ατμός στους ουρανούς θα σβήσει
και σαν συλφίδα θα κρυφτεί μες στη δεντροσχισμάδα∙
κάθε στιγμούλα σιγοτρώει κάτι από τη γλυκάδα
που δόθηκε στον άνθρωπο σ’ όλη του εδώ τη ζήση.

Τρισχίλιες ξακόσες φορές την ώρα, μουρμουρίζει

γοργό το Δευτερόλεπτο: Μην το ξεχνάς! – Και πότε

σαν έντομο το Τώρα λέει: Πέρασα, είμαι το Τότε,

η βρόμικη κεραία μου τη ζωή σου πιπιλίζει!

Esto memor, ω άσωτε! Remember! Μην ξεχάνεις!

(Όλες τις γλώσσες τις μιλεί ο ατσάλινος λαιμός μου.)

Θνητέ θεότρελε, οι στιγμές είναι ο ποταμός μου∙

μην τον αφήνεις να κυλά, χωρίς χρυσό να βγάνεις!

Μην το ξεχνάς πως ο Καιρός, παίκτης που δε δειλιάζει,

κερδάει σε κάθε χτύπημα δίχως ποτέ να κλέβει.

Μην το ξεχνάς! Η μέρα σβει κι η νύχτα όλο τρανεύει!

Το βάραθρο πάντα διψά και να, η κλεψύδρα αδειάζει!

Σε λίγο η Τύχη η θεϊκή, σημαίνοντας την ώρα,

κι η Αρετή η σεβάσμια, παρθενική μνηστή σου,

ακόμα κι η Μετάνοια, στερνή καταφυγή σου,

«Ψόφα, γέρο δειλέ» θα πουν, «αργά πια είναι τώρα!»

~

Το ποίημα «Το ρολόι» ανήκει στη συλλογή του Μπωντλαίρ «Τα Άνθη του Κακού»

πηγή