Ουίλλιαμ Σαίξπηρ (William Shakespeare), «Σονέτο 67»

Αχ, μες στη διαφθορά γιατί κι αυτός μαζί να ζει;
Την αήθεια η παρουσία του γιατί να καλλωπίζει;
Γιατί απ’ αυτόν να παίρνει η αμαρτία προαγωγή
Και να φορά τη συντροφιά του σα χρυσό στολίδι;

Το μάγουλό του η μπογιά γιατί μιμείται η ψεύτρα,
Κι από τη ζωντανή του χροιά κλέβει νεκρή θωριά;
Γιατί η πενιχρή ομορφιά ζητά μ' όλα τα μέσα
Ρόδα σκιώδη, όταν αυτός έχει τ' αληθινά;

Γιατί να ζει τώρα που η Φύση είναι σε χρεοκοπία,
Στερεύει το αίμα κι η ζωή στη φλέβα της χλωμιάζει;
Δεν έχει άλλο απόθεμα απ' τη δική του αξία·
Ένας την τρέφει ενώ αυτή γι' άλλους πολλούς κομπάζει.

   Ω τον φυλάει για να δουν τι πλούτο είχε παλιά,
   Πριν τους κακούς αυτούς καιρούς, σε χρόνια αλλοτινά.

~

 William Shakespeare, Τα σονέτα
Μετάφραση:  Λένια Ζαφειροπούλου
EΚΔΟΣΕΙΣ : Gutenberg Αθήνα 2016

[Το σονέτο είναι ένα ποιητικό είδος που ακολουθεί μία σταθερή στιχουργική μορφή και αποτελείται από 14 στίχους.  Τα «Σονέτα» του Σαίξπηρ δημοσιεύθηκαν το 1609 και ήταν τα τελευταία μη δραματικά έργα του, τα οποία εκδόθηκαν. Είναι τα απόλυτα ποιήματα που εμβαθύνουν στη φύση του έρωτα, το ερωτικό πάθος, το θάνατο και το χρόνο.]