Κεφάλαιο 14
Δύσκολα προχωρώντας , χιλιοστό το χιλιοστό κάθε χρόνο
Φτιάχνω ένα δρόμο μέσα από τον βράχο
Εδώ και χιλιάδες χρόνια
τα δόντια μου τρώγονται
και τα νύχια μου σπάνε
Για να φτάσω πέρα,
Στην άλλη όχθη
Στο φως, στον ελεύθερο αέρα.
Δύσκολα προχωρώντας , χιλιοστό το χιλιοστό κάθε χρόνο
Φτιάχνω ένα δρόμο μέσα από τον βράχο
Εδώ και χιλιάδες χρόνια
τα δόντια μου τρώγονται
και τα νύχια μου σπάνε
Για να φτάσω πέρα,
Στην άλλη όχθη
Στο φως, στον ελεύθερο αέρα.
Και τώρα που τα χέρια μου αιμορροούν
Και τα δόντια μου τρέμουν ετοιμόρροπα
Σ’ένα κοίλωμα φαγωμένο από την δίψα και την σκόνη
Σταματώ και ατενίζω το έργο μου;
Πέρασα το δεύτερο μισό της ζωής μου σπάζοντας τις πέτρες
Τρυπώντας τα τείχη, γκρεμίζοντας τις πύλες και
Παραμερίζοντας τα εμπόδια που έβαλα
Ανάμεσα στο φως και σε μένα
Στην διάρκεια του πρώτου μέρους
Της ζωής μου.
