Χοσέ Εμίλιο Πατσέκο (Jose Emilio Pacheco), «Παρουσία»

Τι θ’ απομείνει από μένα όταν πεθάνω
παρά αυτό το κλειδί ανέγγιχτο από αγωνία
αυτές οι λίγες λέξεις όπου η μέρα
άφησε στάχτες της τρομερής σκιάς του;
Τι θ’ απομείνει από μένα όταν με πληγώσει
αυτό το τελικό εγχειρίδιο; Θα ‘ναι άραγε δικιά μου

η άδεια και θανατερή νύχτα
που σύντομα θα ξαναγίνει άνοιξη.
Δεν θα μείνει η δυσκολία ούτε ο κόπος
της πίστης και της αγάπης. Ο ανοιχτός χρόνος
σαν τις θάλασσες και την έρημο
θα σβήσει από την ανακατεμένη άμμο
όλα όσα διατηρεί ή αλυσοδένει.
Κι όμως αν κάποιος ζει, εγώ θα είμαι ξύπνιος.

~

Μτφ: Γιώργος Ρούβαλης