Οι βρύσες σμίγουν στα ποτάμια
κι αυτά παν στον ωκεανό,
κι οι αγέρηδες αιώνια σμίγουν
μόνο του τίποτε στον κόσμο
δεν είναι, κατά θείο νόμο·
κι αφού τα πάντα γίνοντ’ ένα,
γιατί όχι κι εγώ με σένα;
Δες τα βουνά, φιλούν τα ουράνια,
το μικρό κύμα το μεγάλο,
και θα ’ταν κρίμα, αν τα λουλούδια
περιφρονούσαν το ένα τ’ άλλο.
Αφού κι ο ήλιος αγκαλιάζει
όλη τη γη, τότε γιατί,
πες μου, στο τι θα ωφελεί
το να μη με φιλάς κι εσύ;
~
Μετάφραση: Πάνος Καραγιώργος
