Πάμπλο Νερούδα (Pablo Neruda), «Η βασίλισσα»

Σε ονόμασα βασίλισσα.

Υπάρχουν ψηλότερες από σένα, ψηλότερες.

Υπάρχουν αγνότερες από σένα, αγνότερες.

Υπάρχουν ομορφότερες από σένα, ομορφότερες.

Αλλά εσύ είσαι η βασίλισσα.

Όταν περπατάς στο δρόμο

κανείς δε σε αναγνωρίζει.

Κανένας δε βλέπει το κρυστάλλινο σου στέμμα, 

κανένας δεν κοιτάζει

το από κόκκινο χρυσό χαλί

που πατάς καθώς περνάς,

το χαλί δεν υπάρχει.

Κι όταν εμφανίζεσαι

όλοι οι ποταμοί ακούγονται

στο κορμί μου, καμπάνες

σείουν τον ουρανό

κι ένας ύμνος γεμίζει τον κόσμο.

Μονάχα εσύ κι εγώ,

μονάχα εσύ κι εγώ, αγάπη μου,

τον ακούμε.