Έντουαρντ Κάμινγκς (Edward Cummings), «Σε πείσμα του οτιδήποτε»

Μου αρέσει το σώμα μου όταν είναι με το σώμα σου.
Τόσο που είναι φρέσκο αυτό το πράγμα.
Μύες καλύτεροι, νευρώνες περισσότεροι.
Μου αρέσει το σώμα σου.
Μου αρέσει αυτό που κάνει, μου αρέσουν τα πώς του.

Μου αρέσει απ’ το σώμα σου να νιώθω τη σπονδυλική στήλη και κόκαλα,
και την τρεμουλιαστή κρουστο-απαλότητά του
και που εγώ θα το ξανά και ξανά και ξανά φιλήσω,
μου αρέσει να φιλώ αυτό κι εκείνο σου,
μου αρέσει, αργά να χαϊδεύω το, χνούδι φουντωτό το γουνάκι ηλεκτρισμένο σου,
και τι-ν’-αυτό που βγαίνει από τη χωρισμένη σάρκα …
Και μάτια μεγάλα ερωτο-ψίχουλα,
και ίσως μου αρέσει το ρίγος του από κάτω μου εσύ τόσο,
που, αλήθεια, φρέσκο πόσο σε πείσμα του οτιδήποτε αναπνέει και κινείται,
μια κι ο Θάνατος (με χέρια λευκά μακρύτατα που στρώνουν κάθε ζάρα)
ολοσχερώς θα λειάνει τον νου μας
-πριν βγω απ’ την κάμαρά μου γυρνώ, και(γέρνοντας μες στο πρωινό)
φιλάω, το μαξιλάρι αυτό, αγάπη μου,
όπου τα κεφάλια μας ζούσαν και ήταν.

~

Μτφ.: Βασίλης Αμανατίδης

πηγή