Άδικα ψάχνεις να βρεις στο χώμα
Τα ίχνη από εκείνο το σώμα - αν υπήρξε σώμα -
Θαμμένο σε τάφο κοινό, μια μέρα βροχής.
Κι άδικα οι φύλακες ορκίζονται για την ταφή.
Οι άγγελοι έχουν φτερά, ολόλευκα κρίνα που ανθίζουν
Όταν περνούν από τους ουρανούς μας, έστω για λίγο.
Έχουν μαλλιά από νέφη κι υδάτινα δάχτυλα
Και μάτια σαν κάτοπτρα από παγωμένο χιόνι.
Οι άγγελοι ό,τι θωπεύουν καρπίζει
Μύρο ευγονίας σε νυφιάτικη κλίνη.
Κι αν δεν έχουν πατρίδα: γη δική τους και τάφο
Έχουν μιαν εξαίσια μουσική.
~
Ευχαριστώ την Αγγελική Κ. που μου έστειλε το ποίημα
Τάσος Κόρφης (1929-1994). Ο Τάσος Κόρφης (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Τάσου Ρομποτή) γεννήθηκε στην Κέρκυρα, γιος του μουσικοσυνθέτη Γεράσιμου Ρομποτή. Τέλειωσε το Γυμνάσιο στην Πάτρα και μαθητής ακόμη δημοσίευσε ποιήματα στο περιοδικό "Χαραυγή" και στην εφημερίδα του Πύργου "Αυγή". Το 1947 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και μπήκε στη Ναυτική Σχολή Δοκίμων. Από την αποφοίτησή του το 1951 ως το 1982 εργάστηκε ως αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού. Αποστρατεύτηκε με το βαθμό του Αντιναυάρχου Αρχηγού του Στόλου. Υπηρέτησε σε πολεμικά πλοία, τιμήθηκε με πολλές διακρίσεις και τέλειωσε επίσης τη Ναυτική Σχολή Πολέμου και τη Σχολή Αμύνης του ΝΑΤΟ στη Ρώμη. Εκπροσώπησε τη χώρα με σε νατοϊκά επιτελεία. Στο χώρο των γραμμάτων ασχολήθηκε με την πεζογραφία, την ποίηση, το δοκίμιο, τη μελέτη και τη μετάφραση. Τιμήθηκε με το Έπαθλο Κυπριακών Γραμμάτων, το έπαθλο Νίκου Καββαδία και το Β΄ Κρατικό Βραβείο Διηγήματος. Πέθανε στην Αθήνα.
Τα ίχνη από εκείνο το σώμα - αν υπήρξε σώμα -
Θαμμένο σε τάφο κοινό, μια μέρα βροχής.
Κι άδικα οι φύλακες ορκίζονται για την ταφή.
Οι άγγελοι έχουν φτερά, ολόλευκα κρίνα που ανθίζουν
Όταν περνούν από τους ουρανούς μας, έστω για λίγο.
Έχουν μαλλιά από νέφη κι υδάτινα δάχτυλα
Και μάτια σαν κάτοπτρα από παγωμένο χιόνι.
Οι άγγελοι ό,τι θωπεύουν καρπίζει
Μύρο ευγονίας σε νυφιάτικη κλίνη.
Κι αν δεν έχουν πατρίδα: γη δική τους και τάφο
Έχουν μιαν εξαίσια μουσική.
~
Ευχαριστώ την Αγγελική Κ. που μου έστειλε το ποίημα
Τάσος Κόρφης (1929-1994). Ο Τάσος Κόρφης (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Τάσου Ρομποτή) γεννήθηκε στην Κέρκυρα, γιος του μουσικοσυνθέτη Γεράσιμου Ρομποτή. Τέλειωσε το Γυμνάσιο στην Πάτρα και μαθητής ακόμη δημοσίευσε ποιήματα στο περιοδικό "Χαραυγή" και στην εφημερίδα του Πύργου "Αυγή". Το 1947 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και μπήκε στη Ναυτική Σχολή Δοκίμων. Από την αποφοίτησή του το 1951 ως το 1982 εργάστηκε ως αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού. Αποστρατεύτηκε με το βαθμό του Αντιναυάρχου Αρχηγού του Στόλου. Υπηρέτησε σε πολεμικά πλοία, τιμήθηκε με πολλές διακρίσεις και τέλειωσε επίσης τη Ναυτική Σχολή Πολέμου και τη Σχολή Αμύνης του ΝΑΤΟ στη Ρώμη. Εκπροσώπησε τη χώρα με σε νατοϊκά επιτελεία. Στο χώρο των γραμμάτων ασχολήθηκε με την πεζογραφία, την ποίηση, το δοκίμιο, τη μελέτη και τη μετάφραση. Τιμήθηκε με το Έπαθλο Κυπριακών Γραμμάτων, το έπαθλο Νίκου Καββαδία και το Β΄ Κρατικό Βραβείο Διηγήματος. Πέθανε στην Αθήνα.
ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ: (2002) Κοντραπούντο. (1997) Ποιήματα Β'. (1994) Νίκος Καββαδίας. (1993) Εγκώμια. (1992) 153 Graffiti. (1991) Ματιές στη λογοτεχνία του μεσοπολέμου. (1988) Βιογραφία Στρατή Δούκα. (1987) Παυσίλυπα. (1985) Ναπολέων Λαπαθιώτης. (1984) Πατρογνωσία. (1983) Ποιήματα. (1982) Καταθέσεις όψεως. (1978) Ένα έρημο σπίτι. (1977) Εργόχειρα. (1964) Ημερολόγιο 2. (1963) Ημερολόγιο
(Όλες οι εκδόσεις από την Πρόσπερος)