Είναι μια ρεκλάμα παλιά
που κρυφά προσκυνώ
κάθε που αναδεύω νερά
ζωντανεύει
(κάθε που βουλιάζω εγώ, αυτή επιπλέει)
σαν λαδομπογιά που επιμένει
Είμαι εγώ
να κατεβαίνω να κατεβαίνω σκαλιά
μα ποτέ να μη φτάνω
(ως την τάφρο)
να βλέπω εκεί
να κυματίζουν να κυματίζουν πανιά
κι άσπρα ρούχα
να πετά να πετά το νησί
το ηφαίστειο, το βουνό, οι κρατήρες
το φουστάνι, οι ασβέστες κι η μάνα
Τότε δεν ήξερα ακόμα
πως δεν θα πάψω ποτέ να πετώ
κι ας ριζώνω στη γη με αλυσίδες
Τότε δεν ήξερα ακόμα πως εσύ μ’ οδηγείς
με κινείς σαν μια πάνινη κούκλα
Βασιλιάς σκηνοθέτης εσύ
το άθυρμά σου εγώ
Για να σε εκδικηθώ
θα γράψω μετά από χρόνια ένα ποίημα
που θα δέσει στο ίδιο λιμάνι
Θα βάλω ασβέστες, ασπρόρουχα και μία σκόνη
κατάλευκη πάχνη
Θα ’σαι το πιόνι μου εσύ
Θα ’μαι εγώ το κορίτσι με το άσπρο φουστάνι
Θα ’μαι η Αλίκη στη χώρα των αναβαθμών
που αναλογίζεται τον τρόμο και πηδάει στο κενό
Στο τερέν της φαντασίας επικρατώ
Κι ας μη σώθηκε ένας ίππος λευκός
Κι ας μου πήραν φαλάγγι τους πύργους
Θα πάρω στο τέλος ρεβάνς για όσα χρόνια λειψά
Θα κατέβω με φόρα τα διακόσια σκαλιά
Θα ξεπλυθώ απ’ του νόστου τη γλίτσα
Και θα βαφτιστώ με τη νέα τη σκόνη.
~
πηγή
Η Ειρήνη Γιαννάκη γεννήθηκε στην Κεφαλονιά το 1979. Σπούδασε Βιβλιοθηκονομία και Συστήματα Πληροφόρησης. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έχει δημοσιεύσει δοκίμια και βιβλιοκρισίες σε λογοτεχνικά περιοδικά και στο διαδίκτυο (Lifo, Νέο Πλανόδιον, Kλεψύδρα, Το Δέντρο, litart.gr, ασσόδυο). Έχει επιμεληθεί τις ποιητικές συλλογές «Πάσα ανάσα» και «Δεν είναι η εποχή των κερασιών» του Γιώργου Δομιανού από τις εκδόσεις Υποκείμενο και Χαραμάδα αντίστοιχα. Η πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο «Η αλφαβήτα των πραγμάτων» κυκλοφόρησε το 2017 από τις Εκδόσεις Μελάνι.
που κρυφά προσκυνώ
κάθε που αναδεύω νερά
ζωντανεύει
(κάθε που βουλιάζω εγώ, αυτή επιπλέει)
σαν λαδομπογιά που επιμένει
Είμαι εγώ
να κατεβαίνω να κατεβαίνω σκαλιά
μα ποτέ να μη φτάνω
(ως την τάφρο)
να βλέπω εκεί
να κυματίζουν να κυματίζουν πανιά
κι άσπρα ρούχα
να πετά να πετά το νησί
το ηφαίστειο, το βουνό, οι κρατήρες
το φουστάνι, οι ασβέστες κι η μάνα
Τότε δεν ήξερα ακόμα
πως δεν θα πάψω ποτέ να πετώ
κι ας ριζώνω στη γη με αλυσίδες
Τότε δεν ήξερα ακόμα πως εσύ μ’ οδηγείς
με κινείς σαν μια πάνινη κούκλα
Βασιλιάς σκηνοθέτης εσύ
το άθυρμά σου εγώ
Για να σε εκδικηθώ
θα γράψω μετά από χρόνια ένα ποίημα
που θα δέσει στο ίδιο λιμάνι
Θα βάλω ασβέστες, ασπρόρουχα και μία σκόνη
κατάλευκη πάχνη
Θα ’σαι το πιόνι μου εσύ
Θα ’μαι εγώ το κορίτσι με το άσπρο φουστάνι
Θα ’μαι η Αλίκη στη χώρα των αναβαθμών
που αναλογίζεται τον τρόμο και πηδάει στο κενό
Στο τερέν της φαντασίας επικρατώ
Κι ας μη σώθηκε ένας ίππος λευκός
Κι ας μου πήραν φαλάγγι τους πύργους
Θα πάρω στο τέλος ρεβάνς για όσα χρόνια λειψά
Θα κατέβω με φόρα τα διακόσια σκαλιά
Θα ξεπλυθώ απ’ του νόστου τη γλίτσα
Και θα βαφτιστώ με τη νέα τη σκόνη.
~
πηγή
Η Ειρήνη Γιαννάκη γεννήθηκε στην Κεφαλονιά το 1979. Σπούδασε Βιβλιοθηκονομία και Συστήματα Πληροφόρησης. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έχει δημοσιεύσει δοκίμια και βιβλιοκρισίες σε λογοτεχνικά περιοδικά και στο διαδίκτυο (Lifo, Νέο Πλανόδιον, Kλεψύδρα, Το Δέντρο, litart.gr, ασσόδυο). Έχει επιμεληθεί τις ποιητικές συλλογές «Πάσα ανάσα» και «Δεν είναι η εποχή των κερασιών» του Γιώργου Δομιανού από τις εκδόσεις Υποκείμενο και Χαραμάδα αντίστοιχα. Η πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο «Η αλφαβήτα των πραγμάτων» κυκλοφόρησε το 2017 από τις Εκδόσεις Μελάνι.