Βάσω Μπρατάκη, «Αφιλόξενη πόλη»

Άγρια και αφιλόξενη αυτή η πόλη
και κάθε νύχτα ένα κόκκινο φεγγάρι
τον έρωτά μου ξεπουλά
το χάραμα πριν έρθει.
Σε σοκάκια σκοτεινά και άδεια
μυστικά πουλούν
και αγοράζουν τα νιάτα μου,
και είναι πάντοτε πέντε
τα διεφθαρμένα δάχτυλα
που στον ίσκιο των άστρων
χωρίς λύπηση καμιά
τη μοίρα μου υπογράφουν.

Σε βρήκα, Χριστέ μου,
σε κάδους σκουπιδιών να ψάχνεις,
για να χορτάσεις τα πεινασμένα σου νιάτα
σε δρόμους με σπασμένους φανοστάτες.
Στους τοίχους βρόμικων σπιτιών
διακρίνω τον ίσκιο από τα όνειρά σου
και στα πεζοδρόμια της μνήμης
μια σβησμένη ηχώ μού ξαναφέρνει πίσω
τα τελευταία κουρασμένα βήματά σου.
Μα αντί για καρφιά στα χέρια
είχες μια αυτοσχέδια βόμβα.
Ένα μπαμ και γλίτωσες, καρδιά μου.

~
από τη συλλογή Νύχτα ηνίοχος», εκδ. Γαβριηλίδης, 2010
πηγή

Η ποιήτρια Βάσω Μπρατάκη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1963. Ζει και εργάζεται στα Γιαννιτσά. Έχει μαθητεύσει στη ζωγράφο Μαρία Καζάζη στα μυστικά του ιμπρεσιονισμού. Στη λογοτεχνία εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1983 με ένα ποίημα που δημοσιεύτηκε στο τεύχος 1337 του περιοδικού «Νέα Εστία».
Ποιητικές συλλογές:
«Τα ερωτικά – Δοκιμές», ιδιωτική έκδοση, Αθήνα, 1985
«Νύχτα ηνίοχος», εκδ. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2010
«Η εποχή των χαμένων ποιητών», εκδ. Δωδώνη, Αθήνα, 2012